O prawidłowym zgryzie mówimy wtedy, kiedy zęby szczęki i żuchwy stykają się ze sobą, a ściślej, kiedy każdy ząb styka się z dwoma zębami przeciwległej szczęki, a także, kiedy zęby górne nieznacznie wystają poza dolne, znajdujące się w żuchwie (wyjątkiem są górne trzonowe trójki, oraz dolne środkowe siekacze – one stykają się tylko i wyłącznie z jednym zębem).
Z kolei o wadzie zgryzu mówimy wtedy, kiedy ustawienie zębów jest inne od ogólnie przyjętego wzorca.
Wszelkie wady tudzież odstępstwa od normy można zauważyć po nierówno ustawionych zębach w łukach. Bardzo często krzywy zgryz mylony jest z krzywymi zębami – otóż jest to jakże mylna interpretacja, bowiem zęby są proste, aczkolwiek rosnąc krzywo dają złudny efekt.
1. Zgryz otwarty – brak kontaktu dolnych zębów z górnymi w płaszczyźnie pionowej
2. Zgryz głęboki – zęby górne zakrywają zęby dolne powyżej przyjętej normy
3. Tyłozgryz – cofnięcie żuchwy w stosunku do zębów szczęki
4. Przodozgryz – nadmiernie wysunięta żuchwa ku przodowi
5. Zgryz krzyżowy – odwrotne zachodzenie zębów
6. Stłoczenia – zęby położone na zewnątrz, lub do wewnątrz w stosunku do sąsiadujących z nimi zębów (brak miejsca w łukach)
7. Zęby odseparowane – zęby nie kontaktują się ze sobą (charakterystyczne „szpary” między zębami)
Paradontoza, a właściwie ZAPALENIE PRZYZĘBIA, jest chorobą tkanek przyzębia, która nieleczona prowadzi do rozchwiania i utraty zębów. Nie mniej jednak całkowita utrata zębów jest przypadkiem skrajnym, który poprzedzają przewlekłe procesy zapalne dziąseł.
Paradontoza jest chorobą występującą głównie u dorosłych osób, a jej rozwój jest długotrwały – czasami osoba nie jest w ogóle świadoma, że w obrębie jej dziąseł dochodzi do coraz intensywniejszego zaostrzania się choroby, a często zmiany nie są już odwracalne, gdyż w ich następstwie dochodzi do zaniku kości, tworzą się kieszonki dziąsłowe i przyzębne, a korzenie zębów stają się obnażone.
Pierwszą i najpoważniejszą przyczyną występowania chorób przyzębia jest niedostateczna higiena jamy ustnej. Genetyka również ma wpływ na występowanie paradontozy, aczkolwiek nie można tylko jej obwiniać gdyż nieprawidłowa higiena, zalegający kamień i płytka nazębna w dużej mierze są odpowiedzialne za rozwój choroby.
Innymi przyczynami mającymi wpływ na rozwój chorób przyzębia są m.in.:
• awitaminoza
• cukrzyca
• wady zgryzu
• zgrzytanie zębami
• osad nazębny
• alkoholizm
• zaburzenia hormonalne
• reumatoidalne zapalenie stawów
Więcej
Święta Apolonia jest patronką stomatologów na całym świecie. Zwracano się do niej przy bólu zębów.
W ikonografii jest przedstawiana jako młoda kobieta z palmą oraz kleszczami z wyrwanym zębem. Apolonia żyła w III wieku naszej ery w Aleksandrii. Jej męczeństwo zostało opisane w jednym z listów św. Dionizego Wielkiego. Zginęła podczas pogromu chrześcijan. Była już w podeszłym wieku. Poganie wybili jej zęby, a następnie za miastem zapalili wielki stos i zagrozili, że ją spalą jeśli nie wyrzeknie się wiary. Apolonia poprosiła o chwilę do namysłu, a następnie sama weszła do ognia. Za swą wiarę poddana była brutalnym torturom, podczas których usunięto jej wszystkie zęby. Kanonizowana w roku 249, Święta Apolonia uznana jest za orędowniczkę od bólu zębów, zaś jej dzień obchodzony jest w kościele rzymskokatolickim 9 lutego. Jej imieniem nazwano szkoły, czasopisma i stowarzyszenia dentystyczne.
Relikwie św. Apolonii to głównie pojedyncze zęby lub odłamki kości. Znaczna część jej relikwii była przechowywana w nie istniejącym już kościele św. Apolonii w Rzymie, jej głowa w bazylice św. Marii na Zatybrzu, ręce w bazylice św.Wawrzyńca za Murami, a pozostałe relikwie w kościele jezuitów w Antwerpii, w Brukseli, w katedrze w Porto i w Kolonii. Ze względu na liczebność wątpliwa jest autentyczność relikwii.
Podczas obowiązkowego stażu absolwent stomatologii zarabia niewiele ponad 1000zł po odbyciu którego zostaje wydany mu przez Izbę Lekarską dokument potwierdzający jego prawo do wykonywania zawodu.
W przebiegu dalszej kariery płaca ta się zmienia. Lekarze stomatolodzy posiadający niemałe doświadczenie a pracujący na „państwowym garnuszku” osiągają dochody rzędu 1,600-2,500zł netto. Jednak największe dochody notują stomatolodzy prowadzący własne gabinety lekarskie. Prawda jest taka, że ile gabinetów – tyle różnych stawek obowiązujących za poszczególne zabiegi. Nie mniej jednak nie oznacza to, że im wyższa cena oferowanych usług tym wyższe zarobki stomatologa. Przeciętny Kowalski przeważnie zwraca uwagę na dwie okoliczności: pierwszą z nich jest renoma stomatologa, a drugą oferowane w jego gabinecie ceny. Szanowany i ceniony specjalista nie musi zatem oferować wygórowanych cen, gdyż pacjenci przychodzą do niego masowo nierzadko ustalając odległe terminy, gdyż tak ogromna liczba ludzi jest już wcześniej zapisana. Tacy stomatolodzy zarabiają nawet po 20,000-30,000zł miesięcznie.
Aby uniknąć ewentualnych nieprzyjemności w czasie urlopu z powodu problemów z zębami należy udać się do dentysty. Stan zębów może wpłynąć negatywnie na tak oczekiwany okres wypoczynku.
Aby tego uniknąć poza zwykłą higieną przed wyjazdem wystarczy kontrola z dentysty.Często patologie są utajone i mogą ze zdwojoną siłą wybuchnąć bez uprzedzenia. Ważna jest więc wizyta u stomatologa na początku lata, aby rozwiązać ewentualne problemy mogące pojawić się w czasie wakacji, zarówno u tych co zostają w mieście, jak i pośród wyjeżdżających w góry czy nad morze, zwłaszcza jeśli uwzględnimy trudności ze znalezieniem dentysty w czasie sezonu urlopowego. W wyniku spożycia zimnych napoi i lodów w czasie lat wrażliwość zębów może uwydatnić się z większą siłą. Symptom, który dotyczy dużej ilości ludzi rzadko jest rozwiązywany we właściwy sposób.Zresztą wiadomo, że zdrowe dziąsła są warunkiem dobrego stanu zdrowia całej jamy ustnej. Paradontoza, infekcja bakteryjna atakująca tkanki podtrzymujące zębów (dziąsło, wiązadło paradontalne i kość zębodołowa) jest szeroko rozpowszechniona.
Każdy pacjent w czasie pierwszej wizyty w gabinecie dentystycznym jest zobowiązany do wypełnienia tak zwanej karty anamnezy (karty wywiadu).
Są tam zawarte pytania dotyczące przebytych chorób, operacji, ewentualnych alergii i nietolerancji pokarmowych na niektóre substancje. Taką kartę należy wypełnić dokładnie i szczerze. Dane są poufne i w żaden sposób nie mogą być rozpowszechniane. Ukrycie prawdziwych odpowiedzi na pytania może mieć dla pacjenta skutek odwrotny i utrudnić leczenie. Jak ma się zachować dentysta kiedy ma do czynienia z pacjentem chorym na AIDS?Lekarz nie może i nie powinien selekcjonować pacjentów. Jego obowiązkiem jest leczenie pacjentów bez ich dyskryminacji. Kodeks deontologiczny zabrania różnicowania pacjentów opierając się na ich patologii. Jest zobowiązany do właściwego użycia możliwości technicznych jakie są dostępne w leczeniu choroby.W środowisku medycznym przywiązuje się dużą rolę do profilaktyki. Rozpowszechnienie się wirusa HIV z pewnością przyczyniło się do podniesienia progu czujności.
Kiedyś ludzie myli zęby popiołem uzyskanym z martwych zwierząt. Uważano, że te proszki wzmacniają zęby.
Egipcjanie używali sproszkowanego pumeksu nasączonego octem. Rzymianie zamiast octu używali uryny. Była ona cenną substancją sprowadzaną nawet z zagranicy.W Ameryce po drugiej wojnie światowej powszechnie zaczęto stosować mycie zębów. Pierwszą firmą, która dodała fluor do pasty była Prector&Gamble.Obecnie na rynku mamy ogromny wybór past do zębów. Czym jest pasta do zębów? Jest to substancja przechowywana w tubce, która rozprowadzana przy pomocy szczoteczki służy do utrzymywania czystości zębów i jamy ustnej. Działa poprzez usuwanie z powierzchni zębów i dziąseł zanieczyszczeń i nalotów o zróżnicowanym składzie chemicznym, głównie płytki nazębnej. Stanowi długotrwałą ochronę przed próchnicą Zapewnia estetyczny i ładny wygląd zębów oraz świeży oddech. Zapobiega innym chorobom zębów.
Z czego składa się pasta do zębów? Oto najczęściej spotykane składniki: Więcej
Nierzadko spotyka się próchnicę u bardzo małych dzieci. Jest to choroba, która ma wiele przyczyn i jest poważnym problemem społecznym i leczniczym w stomatologii dziecięcej.
Większość rodziców dzieci do drugiego roku życia nie zdaje sobie sprawy z istnienia ubytków próchnicowych u ich potomstwa lub też uważa , że nie ma potrzeby leczenia zębów mlecznych. Wczesne przekazanie baterii próchnicogennych jest przyczyną pojawienia się zmian chorobowych. w pierwszych latach życia dziecka. Istnieje możliwość zakażenia w wyniku wspólnego używania przedmiotów, takich jak sztućce, szczotka do zębów, a nawet zabawek, którymi bawią się dzieci. Próchnica zębów mlecznych charakteryzuje się ostrym i szybkim przebiegiem. Powstawaniu zmian sprzyja budowa sprzyja budowa morfologiczna oraz słaba mineralizacja szkliwa i zębiny w porównaniu z zębami stałymi. W krótkim czasie doprowadza do znacznej destrukcji tkanek twardych zębów a w dalszej kolejności do chorób miazgi i tkanek okołowierzchołkowych (OKW) i w konsekwencji do utraty uzębienia mlecznego.
Odpowiednia pielęgnacja zębów od narodzin dziecka to wymóg posiadania zdrowych zębów przez całe życie.
Dbanie o zęby powinno rozpocząć się już od pierwszych dni życia malucha poprzez odpowiednie żywienie i odpowiednią edukację wdrażającą do nabrania nawyków prawidłowego użytkowania szczoteczki i pasty zębów.W pierwszych miesiącach życia mleko wykazuje najlepszy produkt żywieniowy, ponieważ zawiera wszystkie substancje odżywcze, których dziecko potrzebuje. Na ogół około 5-6 miesiąca, kiedy zaczynają wyrzynać się pierwsze ząbki, dziecko zaczyna przyjmować stałe pożywienie. W tym okresie trzeba być uważnym , by nie dawać napojów z dodatkiem cukru, takich jak soki owocowe lub rumianek, które zawierają glukozę uszkadzającą zęby. Kiedy tylko dziecko jest w stanie naśladować rodziców w ich ruchach (około 2/3 lat) należy motywować malucha, aby bawił się zębami pomagając mu w zabawny sposób oswoić się z użyciem szczoteczek.
Od zarania dziejów próbowano zastąpić brakujące zęby za pomocą kości sztucznych korzeni, które miały wspierać ząb.
Nie najnowsza implantologia używała implantów o różnych formach w celu zapewnienia coraz większej stabilności w różnych miejscach kości żuchwowych pozbawionych zębów takich jak śruby, ostrza, tarcze, cylindry utworzone z różnych materiałów według ówczesnej wiedzy. Współczesna implantologia wspierana intensywnymi badaniami naukowymi wykazała, że najlepsza forma dla implantu to ta, która symuluje korzeń naturalnego zęba, która ma zwoje typu śrubowego na swojej powierzchni w celu zapewnienia pierwotnej stabilności typu mechanicznego istotnego dla integracji implantu z kością. Badania naukowe poświęciły wiele uwagi nie tylko polepszeniu formy implantów, ale też i w szczególności materiałów tworzących i powierzchni stykającej się z kością. Implant śrubowy o formie korzenia może mieć różną długość i posiadać odmienną średnicę, aby go móc lepiej używać większą ilość dostępnej kości.Materiał dla implantologii używany współcześnie i akceptowany przez wspólnotę naukową międzynarodową to tytan.