Dentyści i ich patronka

Święta Apolonia jest patronką stomatologów na całym świecie. Zwracano się do niej przy bólu zębów.

W ikonografii jest przedstawiana jako młoda kobieta z palmą oraz kleszczami z wyrwanym zębem. Apolonia żyła w  III wieku naszej ery  w Aleksandrii. Jej męczeństwo zostało opisane w jednym z listów św. Dionizego Wielkiego. Zginęła podczas pogromu chrześcijan. Była już w podeszłym wieku. Poganie wybili jej zęby, a następnie za miastem zapalili wielki stos i zagrozili, że ją spalą jeśli nie wyrzeknie się wiary. Apolonia poprosiła o chwilę do namysłu, a następnie sama weszła do ognia. Za swą wiarę poddana była brutalnym torturom, podczas których usunięto jej wszystkie zęby. Kanonizowana w roku 249, Święta Apolonia uznana jest za orędowniczkę od bólu zębów, zaś jej dzień obchodzony jest w kościele rzymskokatolickim 9 lutego. Jej imieniem nazwano szkoły, czasopisma i stowarzyszenia dentystyczne.

Relikwie św. Apolonii to głównie pojedyncze zęby lub odłamki kości. Znaczna część jej relikwii była przechowywana w nie istniejącym już kościele św. Apolonii w Rzymie, jej głowa w bazylice św. Marii na Zatybrzu, ręce w bazylice św.Wawrzyńca za Murami, a pozostałe relikwie w kościele jezuitów w Antwerpii, w Brukseli, w katedrze w Porto i w Kolonii. Ze względu na liczebność wątpliwa jest autentyczność relikwii.

Postać ta jest obecna w polskiej i światowej literaturze i sztuce. Czytamy o niej między innymi u Jacobusa de Voragine’a, św. Augustyna, Oskara Kolberga czy Henryka Sienkiewicza. Malowali ją Piera della Francesca, Bernardino Luini, Guido Reni, Francisco de Zurbarán czy Andy Warhol. Emisje znaczków z wizerunkiem świętej patronki uświetniały kongresy stomatologiczne w San Marino i Wiedniu.

Święta Apolonia inspirująca przez wieki kronikarzy, literatów, malarzy i rzeźbiarzy, będąca od dawna patronką naszego cechu, może i dziś stanowić oparcie dla utrudzonych w pracy zawodowej stomatologów.