Wypełnienia z przyszłości w walce z próchnicą wtórną

Pacjenci, którzy przychodzą do gabinetów stomatologicznych uskarżając się na ból wyleczonego jakiś czas temu zęba, nie są rzadkością. Diagnoza jest zwykle ta sama – próchnica pod plombą, zwana również próchnicą wtórną. Dowiedzmy się, dlaczego do niej dochodzi i czy opracowane niedawno przez naukowców wypełnienia z nanocząsteczek będą w stanie zapobiegać takim przypadkom.

Jak dochodzi do próchnicy wtórnej?

Zwykle bywa, że winą za próchnicę pod plombą obarczamy stomatologa, który ją założył, zarzucając mu brak fachowości lub nienależytą staranność. Tymczasem, do próchnicy wtórnej często dochodzi z powodu niedoskonałości obecnie stosowanych wypełnień. Żywice dentystyczne, z których zbudowane są plomby, codziennie narażane są na szereg czynników, takich jak bakterie, kwasy, enzymy trawienne obecne w ślinie, ale też zmienna temperatura i siły działające podczas przeżuwania pokarmu. Wszystko to sprawia, że po pewnym czasie plomba ulega rozszczelnieniu, otwierając drogę dla bakterii odpowiedzialnych za powstawanie próchnicy.

Wypełnienia z nanocząsteczek

Badania pokazują, że szansą na zapobieganie próchnicy wtórej może być stosowanie wypełnień konwencjonalnych wzbogaconych o nanocząsteczki dwutlenku tytanu z domieszką azotu. Wspomniane nanocząsteczki zostały opracowane przez naukowców z University of Oklahoma. Ich powstanie następuje w procesie syntezy opartej na reakcjach solotermicznych. Wytworzone nanocząsteczki mają dwie, specyficzne właściwości.

Po pierwsze, są antybakteryjne. Ich zdolności do zwalczania bakterii wzmacniane są poprzez napromieniowanie światłem. Po drugie zaś, analizowane nanocząsteczki mają korzystny stosunek powierzchni do objętości. W porównaniu do grubości ludzkiego włosa, są nawet 750 razy mniejsze. Połączenie ich z materiałami konwencjonalnymi stosowanymi do tworzenia wypełnień zmienia więc właściwości tychże materiałów, co pozwala zapobiegać rozszczelnieniom prowadzącym do próchnicy wtórnej.

Technologia nanocząsteczek otrzymała do tej pory dwa międzynarodowe patenty. Wszystko wskazuje na to, że niebawem znajdzie zastosowanie nie tylko w stomatologii, ale nawet w produkcji powłok antybakteryjnych i samoczyszczących filtrów powietrza.