invoisse.com deneme bonusu veren siteler deneme bonusu deneme bonusu veren siteler asikovanje.net bahis siteleri sleephabits.net
casino siteleri
agario
deneme bonusu veren siteler
adana web tasarım
hd sex video
Sikis izle Sikis izle
escort pendik ümraniye escort
Mobilbahis
bonus veren siteler
köpek eğitimi
casinoslot bahisnow sultanbet grandpashabet
onlinecasinoss.com
SERDECZNIE Zapraszamy do naszego gabinetu: ul. Witkiewicza 75, 44-102 Gliwice, TEL. +48 500 701 500
0
Wady rozwojowe szkliwa
20 lipca 2021 --- Drukuj

Wyróżnia się trzy podstawowe typy wad rozwojowych szkliwa: zmętnienia i przebarwienia (zmiany jakościowe) oraz hipoplazje (zmiany ilościowe). Najczęściej rozpoznawanymi zaburzeniami rozwojowymi są zmętnienia. Rodzaj wady i jej zaawansowanie zależą m.in. od rodzaju czynnika etiologicznego i czasu ekspozycji na jego działanie oraz od fazy rozwojowej zawiązka zęba.

Zaburzenia rozwojowe szkliwa należą do najpowszechniejszych wad tkanek zmineralizowanych zębów.

Zmętnienie szkliwa (opacity)

W zmętnieniu (nieprzejrzystości) szkliwa dochodzi do zmiany przejrzystości szkliwa. Zaburzenie tego rodzaju (klasyfikowane jako wada jakościowa) manifestuje się obecnością plam białych lub przebarwionych (żółtawych, brązowawych) o prawidłowej grubości i (najczęściej) prawidłowej gładkości szkliwa.

Zmętnienie ograniczone (demarcated opacity) charakteryzuje się wyraźnym odgraniczeniem od szkliwa prawidłowego. Zmiany mogą pojawiać się na różnych zębach; ich wielkość, intensywność także są zróżnicowane. W ich etiologii zasadnicze znaczenie przypisuje się czynnikom miejscowym.

Zmętnienie rozlane (diffuse opacity) przyjmuje postać linijnych, łaciatych lub zlewnych pól o niewyraźnych granicach i różnej intensywności. Ułożenie zmian na powierzchni zęba związane jest z przyrostowym charakterem rozwoju szkliwa. Najczęściej zmętnienia rozlane występują symetrycznie. Pochodzenie zmian związane jest z działaniem czynników ogólnoustrojowych.

Zmętnienia szkliwa są wynikiem zaburzeń o charakterze hipomineralizacji. Powierzchowna warstwa szkliwa jest dobrze zmineralizowana, pod nią znajduje się warstwa o obniżonej mineralizacji.

Do defektów szkliwa stosunkowo rzadko obserwowanych należy fluoroza – podtyp zmętnienia rozlanego o etiologii układowej, spowodowanego przewlekłym nadmiarem fluoru. Klinicznie objawia się zmętnieniem w zębach homologicznych. Obserwowane zmiany są różnorodne: od drobnych białawych smug po rozległe pola nieprzejrzystości; rzadziej występują przebarwienia posterupcyjne lub ubytki szkliwa.

Hipoplazja szkliwa (hypoplasia)

Hipoplazja (niedorozwój) szkliwa to ilościowa wada szkliwa, polegająca na redukcji grubości szkliwa. Brak szkliwa może przyjąć postać: dołków, rowków, częściowego/całkowitego braku szkliwa nad znaczną częścią zębiny. Hipoplazja stanowi konsekwencję uszkodzenia matrycy szkliwa.

Hipoplazja miejscowa (zęby Turnera), cechuje się redukcją rozmiaru korony wraz z występowaniem częściowego, nieregularnego braku szkliwa. W niektórych przypadkach na skutek braku szkliwa dochodzi do istotnej deformacji korony; defekt może współwystępować ze zmianami w innych tkankach twardych zęba.

Hipoplazja układowa (o pochodzeniu ogólnoustrojowym) może być uwarunkowana:

  • genetycznie (systematyczne, chronologiczne zmiany w całym uzębieniu);
  • czynnikami środowiskowymi (zmiany występujące w różnych grupach zębów).

Hipoplazja ogólnoustrojowa częściej dotyczy uzębienia stałego (niż mlecznego). W zębach mlecznych występować może tzw. hipoplazja neonatalna – konsekwencja rozwojowych zaburzeń w okresie okołoporodowym lub w ciągu pierwszego miesiąca życia. Defekt tego rodzaju zwykle ma postać rowkową i lokuje się na wargowej powierzchni górnych siekaczy.

Hipoplazja układowa w zębach stałych najczęściej pochodzi z pierwszych dziesięciu miesięcy życia i lokuje się na szóstkach, siekaczach (oprócz siekaczy bocznych szczęki) i kłach.

Przebarwienia szkliwa (discoloration)

W przypadku przebarwień szkliwa obserwuje się nieprawidłowe zabarwienie szkliwa. Do najczęstszych czynników lokalnych powodujących przebarwienia pojedynczych zębów należą:

  • leki (np. azotan srebra do impregnacji zębów mlecznych – przebarwienie na kolor czarny);
  • martwica miazgi (przebarwienie w kierunku szarawym);
  • wylew krwi do miazgi lub resorpcja wewnętrzna (zabarwienie różowawe).

Działanie czynników uogólnionych może prowadzić do przebarwień wszystkich zębów lub grupy zębów, które rozwijają się w okresie działania czynnika przyczynowego. W większości przypadków obserwuje się przebarwienia tetracyklinowe lub po chorobie hemolitycznej noworodków.

Tetracykliny dobrze przenikają przez łożysko i do mleka matki. Przebarwienia tetracyklinowe stanowią skutek podawania tetracyklin w okresie rozwojowym zębów. Przebarwienia powstają praktycznie u wszystkich dzieci leczonych tetracykliną w okresie tworzenia szkliwa zębów. W wielu krajach ich stosowanie zostało ograniczone (przeciwwskazane w ciąży, w okresie karmienia piersią i u dzieci do 12. roku życia),

Zmiany tetracyklinowe najczęściej mają charakter linijnych pasm przebarwień – od szarych po brązowe, które odpowiadają liniom przyrostu szkliwa.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

NEWSLETTER
Chcesz być na bieżąco i wiedzieć o najnowszysch zdarzeniach przed innymi? Zapisz się do naszego newslettera!

Menu

Zwiń menu >>