Gardło (pharynx) to wspólny przewód układu pokarmowego i dróg oddechowych, sięgający od podstawy czaszki do poziomu szóstego kręgu szyjnego, przechodząc tam w przełyk.

Jama gardła (cavitas pharyngis) złożona jest z części nosowej gardła (pars nasalis pharyngis), części ustnej gardła (pars oralis pharyngis) i części krtaniowej gardła (pars laryngea pharyngis), które przechodzą jedna w drugą – bez wyraźnych granic.

Gardło (pharynx) – budowa

Gardło jest rurą mięśniową o kształcie nieregularnym, rozpoczynającą się na podstawie czaszki od góry, połączoną od przodu z jamą nosową, poniżej z jamą ustną i wejściem do krtani, od tyłu graniczącą z szyjnym odcinkiem kręgosłupa i zakończoną wejściem do ust przełyku. Wyróżnia się: część nosową, część ustną i część krtaniową gardła. W części ustnej i krtaniowej krzyżują się drogi oddechowa i pokarmowa.

Ściany gardła stanowią przede wszystkim wachlarzowate zwieracze gardła (górny, środkowy i dolny) i dźwigacze gardła (mięsień rylcowo-gardłowy i mięsień podniebienno-gardłowy wraz mięśniem trąbkowo-gardłowym).

Mięśnie zwieracze gardła (musculi constrictores pharyngis), czyli:

• mięsień zwieracz górny gardła (musculus constrictor pharyngis superior),
• mięsień zwieracz środkowy gardła (musculus constrictor pharyngis medius),
• mięsień zwieracz dolny gardła (musculus constrictor pharyngis inferior),

otaczają światło gardła, a w części tylnej w linii środkowej połączone są szwem gardła (raphe pharyngis). Więcej

Stawy skroniowo-żuchwowe to stawy parzyste, jako jedyne sprzężone czynnościowo przez trzon żuchwy. Pod względem anatomicznym staw skroniowo-żuchwowy składa się z dołu stawowego w obrębie kości skroniowej i głowy stawowej na wyrostku kłykciowym żuchwy oraz krążka stawowego pomiędzy nimi. Na mięśnie żucia składają się cztery pary mięśni, które wykonują ruchy w stawie skroniowo-żuchwowym.

Staw skroniowo-żuchwowy (articulatio temporomandibularis)

Żuchwę i czaszkę łączą ruchomo dwa symetryczne stawy – prawy i lewy. Krążek stawowy dzieli staw skroniowo-żuchwowy na dwie oddzielone od siebie części. Staw złożony jest z powierzchni stawowych kości skroniowej i głowy żuchwy, krążka stawowego, torebki i więzadeł stawowych.

Powierzchnie stawowe pokrywa warstwa chrząstki włóknistej. Główkę stawową tworzy głowa żuchwy. Panewka (na kości skroniowej) złożona jest z dwóch części: przedniej, wypukłej – guzka stawowego i tylnej, wklęsłej – dołu żuchwowego. Jamę stawową dzieli na dwie komory krążek stawowy (discus articularis) – grubszy na obwodzie i zrośnięty z torebką stawową. Powierzchnie stawowe krążka stawowego odpowiadają kształtom powierzchni stawowych kości skroniowej i żuchwy. Powierzchnia dolna krążka jest wklęsła, a górna – wypukła z tyłu, a wklęsła z przodu. Dzięki temu, że krążek stawowy dzieli jamę stawu skroniowo-żuchwowego na dwie oddzielne jamy (górną i dolną) możliwe jest większe zróżnicowanie ruchów żuchwy.

Torebka stawowa (capsula articularis) ma kształt lejkowatego worka z wierzchołkiem skierowanym ku dołowi, u góry obejmującym guzek i dołek stawowy (do szczeliny skalisto-bębenkowej), a na dole – szyjkę żuchwy.

Torebka stawowa jest luźna, co umożliwia podczas otwierania ust wysuwanie głowy żuchwy do przodu z dołka na guzek stawowy. Od zewnątrz wzmacnia ją więzadło boczne (ligamentum laterale), które biegnie skośnie ku tyłowi od wyrostka jarzmowego kości skroniowej do bocznego i tylnego obwodu szyjki żuchwy. Zgrubienie torebki stawowej, więzadło przyśrodkowe, jest zjawiskiem występującym niestale (biegnie przyśrodkowo od szczeliny skalisto-bębenkowej kości skroniowej także do szyjki żuchwy).

Więzadło rylcowo-żuchwowe (ligamentum stylomandibulare) i więzadło klinowo-żuchwowe (ligamentum sphenomandibulare) nie mają bezpośredniego kontaktu z torebką stawową. Więzadło rylcowo-żuchwowe rozpoczyna się na wyrostku rylcowatym – biegnie skośnie do przodu i ku dołowi, przyczepia się do kąta i tylnego brzegu gałęzi żuchwy. Więzadło klinowo-żuchwowe biegnie po stronie przyśrodkowej, rozpoczyna się na kolcu kości klinowej i szczelinie skalisto-bębenkowej i przyczepia się na powierzchni wewnętrznej gałęzi żuchwy do języczka żuchwy.

Ruchy stawu skroniowo-żuchwowego zależą od budowy stawu, współpracy mięśni i obu szeregów zębów. Ruchy żuchwy odbywają się w obu stawach skroniowo-żuchwowych jednocześnie. Możliwe są ruchy żuchwy w trzech kierunkach: wysuwanie i cofanie, opuszczanie i unoszenie, ruchy boczne. Więcej

Metodyka szkolenia:

• część teoretyczna – wykład prowadzącego
• część ćwiczeniowa na preparatach

Czas trwania: 2 dni

Szkolenie kończy się uzyskaniem certyfikatu w języku polskim i angielskim. Jesteśmy instytucją szkoleniową wpisaną do rejestru firm szkoleniowych i izby lekarskiej.

___________________________________________________________________________

PROGRAM SZKOLENIA

Dokładna wiedza anatomiczna jest podstawą bezpieczeństwa wykonywania zabiegów z obszaru medycyny estetycznej. Kurs dedykowany jest lekarzom i lekarzom dentystom planujących lub wykonujących już zabiegi medycyny estetycznej.  Celem kursu jest pogłębienie i ugruntowanie wiedzy anatomicznej odnoszącej się do anatomii twarzy.  Część praktyczna kursu będzie skoncentrowana wokół zabiegów na preparatach kadawerowych. Ćwiczenia poprzedzone będą serią wykładów.

Część I:

ü  Anatomia twarzy:

• Anatomia naczyń krwionośnych
• Anatomia mięśni
• Okolice zabiegowo ryzykowne

Część II:

ü  Ćwiczenia na kadawerach:

• kwas hialuronowy na preparatach ludzkich
• kwas hialuronowy  – 1/3 górne partie twarzy
• kwas hialuronowy – 1/3 środkowe partie twarzy
• kwas hialuronowy – 1/3 dolne partie twarzy
• praca kaniulą
• zabiegi łączone

Część III:

ü  Ćwiczenia na kadawerach:

• toksyna botulinowa – budowa, właściwości, działanie, miejsca iniekcji
• ćwiczenia na preparatach – botulina
• techniki łączone – kwas hialuronowy  botulina
• planowanie zabiegów estetycznych
• możliwe anatomiczne powikłania pozabiegowe  i przeciwdziałanie

Więcej szczegółów na temat organizacji i przebiegu szkolenia udzielimy Państwu pod numerem telefonu: 48 502 503 188.

Koszt szkolenia: 9500 PLN

Metodyka szkolenia:

• część teoretyczna – wykład prowadzącego
• część ćwiczeniowa na preparatach

Czas trwania: 2 dni

Szkolenie kończy się uzyskaniem certyfikatu w języku polskim i angielskim. Jesteśmy instytucją szkoleniową wpisaną do rejestru firm szkoleniowych i izby lekarskiej.

___________________________________________________________________________

PROGRAM SZKOLENIA

Dokładna wiedza anatomiczna jest podstawą bezpieczeństwa wykonywania zabiegów z obszaru medycyny estetycznej. Kurs dedykowany jest lekarzom i lekarzom dentystom planujących lub wykonujących już zabiegi medycyny estetycznej.  Celem kursu jest pogłębienie i ugruntowanie wiedzy anatomicznej odnoszącej się do anatomii twarzy.  Część praktyczna kursu będzie skoncentrowana wokół zabiegów na preparatach kadawerowych. Ćwiczenia poprzedzone będą serią wykładów.

Część I:

ü  Anatomia twarzy:

• Anatomia naczyń krwionośnych
• Anatomia mięśni
• Okolice zabiegowo ryzykowne

Część II:

ü  Ćwiczenia na kadawerach:

• kwas hialuronowy na preparatach ludzkich
• kwas hialuronowy  – 1/3 górne partie twarzy
• kwas hialuronowy – 1/3 środkowe partie twarzy
• kwas hialuronowy – 1/3 dolne partie twarzy
• praca kaniulą
• zabiegi łączone

Część III:

ü  Ćwiczenia na kadawerach:

• toksyna botulinowa – budowa, właściwości, działanie, miejsca iniekcji
• ćwiczenia na preparatach – botulina
• techniki łączone – kwas hialuronowy  botulina
• planowanie zabiegów estetycznych
• możliwe anatomiczne powikłania pozabiegowe  i przeciwdziałanie

Więcej szczegółów na temat organizacji i przebiegu szkolenia udzielimy Państwu pod numerem telefonu: 48 502 503 188.

Metodyka szkolenia:

• część teoretyczna – wykład prowadzącego
• część ćwiczeniowa na preparatach

Czas trwania: 2 dni

Szkolenie kończy się uzyskaniem certyfikatu w języku polskim i angielskim. Jesteśmy instytucją szkoleniową wpisaną do rejestru firm szkoleniowych i izby lekarskiej.

___________________________________________________________________________

PROGRAM SZKOLENIA

Dokładna wiedza anatomiczna jest podstawą bezpieczeństwa wykonywania zabiegów z obszaru medycyny estetycznej. Kurs dedykowany jest lekarzom i lekarzom dentystom planujących lub wykonujących już zabiegi medycyny estetycznej.  Celem kursu jest pogłębienie i ugruntowanie wiedzy anatomicznej odnoszącej się do anatomii twarzy.  Część praktyczna kursu będzie skoncentrowana wokół zabiegów na preparatach kadawerowych. Ćwiczenia poprzedzone będą serią wykładów.

Część I:

ü  Anatomia twarzy:

• Anatomia naczyń krwionośnych
• Anatomia mięśni
• Okolice zabiegowo ryzykowne

Część II:

ü  Ćwiczenia na kadawerach:

• kwas hialuronowy na preparatach ludzkich
• kwas hialuronowy  – 1/3 górne partie twarzy
• kwas hialuronowy – 1/3 środkowe partie twarzy
• kwas hialuronowy – 1/3 dolne partie twarzy
• praca kaniulą
• zabiegi łączone

Część III:

ü  Ćwiczenia na kadawerach:

• toksyna botulinowa – budowa, właściwości, działanie, miejsca iniekcji
• ćwiczenia na preparatach – botulina
• techniki łączone – kwas hialuronowy  botulina
• planowanie zabiegów estetycznych
• możliwe anatomiczne powikłania pozabiegowe  i przeciwdziałanie

Więcej szczegółów na temat organizacji i przebiegu szkolenia udzielimy Państwu pod numerem telefonu: 48 502 503 188.

Metodyka szkolenia:

• część teoretyczna – wykład prowadzącego
• część ćwiczeniowa na preparatach

Czas trwania: 2 dni

Szkolenie kończy się uzyskaniem certyfikatu w języku polskim i angielskim. Jesteśmy instytucją szkoleniową wpisaną do rejestru firm szkoleniowych i izby lekarskiej.

___________________________________________________________________________

PROGRAM SZKOLENIA

Dokładna wiedza anatomiczna jest podstawą bezpieczeństwa wykonywania zabiegów z obszaru medycyny estetycznej. Kurs dedykowany jest lekarzom i lekarzom dentystom planujących lub wykonujących już zabiegi medycyny estetycznej.  Celem kursu jest pogłębienie i ugruntowanie wiedzy anatomicznej odnoszącej się do anatomii twarzy.  Część praktyczna kursu będzie skoncentrowana wokół zabiegów na preparatach kadawerowych. Ćwiczenia poprzedzone będą serią wykładów.

Część I:

ü  Anatomia twarzy:

• Anatomia naczyń krwionośnych
• Anatomia mięśni
• Okolice zabiegowo ryzykowne

Część II:

ü  Ćwiczenia na kadawerach:

• kwas hialuronowy na preparatach ludzkich
• kwas hialuronowy  – 1/3 górne partie twarzy
• kwas hialuronowy – 1/3 środkowe partie twarzy
• kwas hialuronowy – 1/3 dolne partie twarzy
• praca kaniulą
• zabiegi łączone

Część III:

ü  Ćwiczenia na kadawerach:

• toksyna botulinowa – budowa, właściwości, działanie, miejsca iniekcji
• ćwiczenia na preparatach – botulina
• techniki łączone – kwas hialuronowy  botulina
• planowanie zabiegów estetycznych
• możliwe anatomiczne powikłania pozabiegowe  i przeciwdziałanie 

Metodyka szkolenia:

• część teoretyczna – wykład prowadzącego
• część ćwiczeniowa na preparatach

Czas trwania: 2 dni

Szkolenie kończy się uzyskaniem certyfikatu w języku polskim i angielskim. Jesteśmy instytucją szkoleniową wpisaną do rejestru firm szkoleniowych i izby lekarskiej.

___________________________________________________________________________

PROGRAM SZKOLENIA

Dokładna wiedza anatomiczna jest podstawą bezpieczeństwa wykonywania zabiegów z obszaru medycyny estetycznej. Kurs dedykowany jest lekarzom i lekarzom dentystom planujących lub wykonujących już zabiegi medycyny estetycznej.  Celem kursu jest pogłębienie i ugruntowanie wiedzy anatomicznej odnoszącej się do anatomii twarzy.  Część praktyczna kursu będzie skoncentrowana wokół zabiegów na preparatach kadawerowych. Ćwiczenia poprzedzone będą serią wykładów.

Część I:

ü  Anatomia twarzy:

• Anatomia naczyń krwionośnych
• Anatomia mięśni
• Okolice zabiegowo ryzykowne

Część II:

ü  Ćwiczenia na kadawerach:

• kwas hialuronowy na preparatach ludzkich
• kwas hialuronowy  – 1/3 górne partie twarzy
• kwas hialuronowy – 1/3 środkowe partie twarzy
• kwas hialuronowy – 1/3 dolne partie twarzy
• praca kaniulą
• zabiegi łączone

Część III:

ü  Ćwiczenia na kadawerach:

• toksyna botulinowa – budowa, właściwości, działanie, miejsca iniekcji
• ćwiczenia na preparatach – botulina
• techniki łączone – kwas hialuronowy  botulina
• planowanie zabiegów estetycznych
• możliwe anatomiczne powikłania pozabiegowe  i przeciwdziałanie 

W klasycznej medycynie, która korzystającej z aparatury diagnostycznej, zmiany w wyglądzie języka są często bagatelizowane. Pozornie wydaje się to usprawiedliwione, skoro tomograf komputerowy czy ultrasonograf pozwalają zajrzeć nawet w najbardziej niedostępne zakamarki ludzkiego ciała i dokładnie określić miejsce, w którym czai się choroba. Tymczasem właśnie na języku można dostrzec pierwsze symptomy wielu dolegliwości. O czym zatem mogą świadczyć zmiany na języku?

Brodawki na języku

Aby to stwierdzić najpierw przybliżymy sobie prawidłową anatomię tego narządu.
W budowie języka można wyróżnić nasadę, trzon i koniec. Na trzonie języka wyróżnia się grzbiet oraz powierzchnię dolną. Trzon języka oddzielony jest od nasady bruzdą graniczną w kształcie litery V. Na jej środku znajduje się wpuklenie tzw.otwór ślepy. Bruzda pośrodkowa dzieli grzbiet na symetryczne połowy. Język zbudowany jest z mięśniówki poprzecznie prążkowanej oraz zrębu łącznotkankowego. Włókna mięśniowe ułożone są w trzech kierunkach: osi długiej języka, w poprzek do niej i w pionie. Przyczepy mięśni zewnętrznych języka stanowią łącznotkankowe rozcięgno języka i kości czaszki. Język w całości pokryty jest błoną śluzową pokrytą nabłonkiem wielowarstwowym płaskim. Na stronie grzbietowej tworzy ona uwypuklenia-brodawki.

Wyróżnia się następujące rodzaje brodawek:
•    brodawki nitkowate – najdłuższe (do 3 mm długości) pokryte nabłonkiem rogowaciejącym, tworzą one nalot, znajdują się w nich receptory dotyku;
•    grzybiaste – znajdujące się na górno-tylnej części trzonu, pokryte nabłonkiem nierogowaciejącym, zawierają receptory smaku;
•    brodawki liściaste – znajdują się na górno-bocznej powierzchni języka, zawierają receptory smakowe;
•    brodawki okolone – położone są w jednym szeregu przed bruzdą graniczną, otoczone rowkiem i pokryte nabłonkiem nierogowaciejącym, zawierają receptory smaku i gruczoły surowicze.

Język unerwiony jest w trojaki sposób ruchowo, czuciowo oraz smakowo.
•    ruchowo przez nerw podjęzykowy n. XII,
•    czuciowo przez nerw językowy (gałąź nerwu trójdzielnego V3), językowo-gardłowy n. IX oraz krtaniowy górny (gałąź nerwu błędnego n. X),
•    włókna smakowe struny bębenkowej (gałęzi nerwu twarzowego n. VII), przewodzą wrażenia smakowe z brodawek grzybiastych drogą nerwu językowego z brodawek liściastych i okolonych włókna nerwu językowo-gardłowego.

Diagnoza z języka plasuje się na równej pozycji z innymi technikami diagnostycznymi. Można stwierdzić, że obraz języka przedstawia faktyczny i długo trwający stan organizmu, mniej wrażliwy na krótkotrwałe wpływy zewnętrznych czynników patologicznych. Jest on w związku z tym bardzo użyteczny w ocenie dynamiki choroby oraz duże znaczenie w rokowaniu. Jej wadą jest stosunkowo mała precyzja, co do lokalizacji narządowej określonej patologii. Często nie język „nie pokazuje” całości złożonego obrazu chorobowego, lecz jego część lub też pewien etap rozwoju choroby. Ważne jest, zatem zintegrowanie wyników badania uzyskanych różnymi technikami.
W celu zbadania języka warto zastosować się do kilku ogólnych zasad przydatnych w diagnozowaniu tego narządu. Pacjenta prosi się, aby wysunął język najdalej jak potrafi, ale bez nadmiernego użycia siły, ponieważ zbytnie napięcie mięśni może zafałszować obraz. Język powinno się wysuwać na krótko (kilkanaście sekund) i w razie potrzeby powtórzyć czynność kilka razy w krótkich odstępach czasu. Wcześniej warto zalecić pacjentowi, aby nie spożywał pokarmów, które mogą zabarwić grzbiet języka. Należy pamiętać, że faktyczny wygląd języka mogą fałszować przyjmowane przez pacjenta leki, w związku, z czym istotne jest dokładne zebranie wywiadu z pacjentem.

Więcej

Cykl szkoleń skierowany do osób, które rozpoczynają pracę w zawodzie higienistki stomatologicznej/ higienisty stomatologicznego oraz do osób pragnących rozwinąć i udoskonalić swoje umiejętności w tym zakresie.

Curriculum składa się z 4 zjazdów, w trakcie których odbywać się będą pokazy zabiegów na żywo, warsztaty praktyczne oraz część praktyczna- zabiegi z pacjentami.

PROGRAM:

DZIEŃ 1 (godz. 9-18)

9:00-10:00

Przywitanie, poznanie uczestników

Zwiedzanie kliniki

Przedstawienie wykładowców, omówienie planu kursu

10:00-13:00

Część teoretyczna

(anatomia przyzębia, przyczyny powstawania chorób przyzębia, klasyfikacja i diagnostyka chorób przyzębia, współpraca lekarz-pacjent-higienista, ergonomia stanowiska pracy)

13:00-14:00

Przerwa na lunch

14:00-17:45

Fotografia w stomatologii ( ze szczególnym uwzględnieniem kadrów niezbędnych w pracy higienistki stom.)

17:45-18:00

Podsumowanie/ zakończenie

DZIEŃ 2 (godz. 9-18)

9:00-10:30

Część teoretyczna

(omówienie protokołu GBT schemat wizyty zalecenia kontrola)

10:30-10:45

Krótka przerwa/ zmiana strojów na zabiegowe

10:45-11:00

Przygotowanie gabinetu do pracy

11:00-12:45

Zabieg pokazowy (pełna procedura wraz z rozmowami, instruktażem, zdjęciami, motywacją pacjenta)

12:45-13:00

Porządek na stanowisku pracy, przygotowanie do przyjęcia następnego pacjenta

13:00-13:45

Przerwa na lunch

13:45-17:45

Warsztaty praktyczne (zabiegi higienizacyjne z wykorzystaniem Airflow Prophylaxis Master)

17:45-18:00

Podsumowanie/ zakończenie

DZIEŃ 3 (godz. 9-18)

9:00-10:30

Część teoretyczna

(wybielanie nakładkowe Blanc One Click)

10:30-13:00

Nauka skanowania

13:00-13:45

Przerwa na lunch

13:45-14:00

Przygotowanie do zabiegu/ zmiana strojów na zabiegowe

14:00-14:45

Wybielanie nakładkowe- praca z pacjentem-symulacja pierwszej wizyty i drugiej wizyty z oddaniem nakładek, instruktaż dla pacjenta, przymiarka nakładek przez pacjenta

14:45-15:30

Wybielanie Blanc One Click – zabieg pokazowy

15:30-16:15

Nauka pobierania wycisków pod nakładki wybielające

16:15-17:45

Fluoryzacja i lakowanie (praca na modelach)

17:45-18:00

Podsumowanie/ zakończenie

DZIEŃ 4 (godz. 9-18)

9:00-10:30

Część teoretyczna

(wybielanie gabinetowe, omówienie środków)

10:30-11:30

Nauka zakładania płynnego koferdamu (ćwiczenia na modelach)

11:30-13:00

Zabieg pokazowy (piaskowanie wybielanie gabinetowe)

13:00-14:00

Przerwa na lunch

14:00-17:30

Egzamin certyfikacyjny

17:30-18:00

Zakończenie/ wręczenie certyfikatów

Leczenie endodontyczne zębów, zwłaszcza zębów wielokanałowych, bywa trudne i pracochłonne, wymaga cierpliwości, zdolności manualnych i doświadczenia; powinno być precyzyjnie zaplanowane i starannie wykonane. Problemy mogą pojawić się na różnych jego etapach – pierwotnego lub powtórnego leczenia kanałowego, podczas dostępu do kanału, usuwania wypełnień, materiału wypełniającego kanał, w trakcie opracowywania kanałów, wypełniania systemu kanałowego i in.

Współczesna endodoncja ma do dyspozycji szeroki wachlarz możliwości i metod leczenia chorób miazgi, tkanek okołowierzchołkowych i rozwiązywania skomplikowanych problemów terapeutycznych, jednak wciąż odnotowuje się przypadki niepowodzenia leczenia endodontycznego. prowadząc do powikłania w endoddoncji.

Od czego zależy wynik leczenia endodontycznego?

Stosowanie procedur endodontycznych opartych na aktualnej wiedzy i rygorystyczne przestrzeganie procedur klinicznych umożliwiają uzyskanie zadowalających wyników terapeutycznych z dobrą prognozą długoterminową.

Przed leczeniem endodontycznym należy poinformować pacjenta o możliwości wystąpienia komplikacji oraz uzyskać pisemną zgodę na leczenie i potwierdzenie, że pacjent jest świadom ryzyka powikłań.

Na wynik leczenia endodontycznego wpływa wiele czynników, m.in. stan ogólny pacjenta, interpretacja zdjęcia RTG, anatomia jam zębowych, stan miazgi i tkanek okołowierzchołkowych, skrupulatne przestrzeganie zasad aseptyki podczas leczenia. Niepowodzenia w endodoncji zależeć mogą również od stanu przyzębia, perforacji komory lub kanału, złamania instrumentów kanałowych, złamania korony lub korzenia czy zwapnienia kanałów korzeniowych. W niektórych przypadkach pewne znaczenie może mieć wiek pacjenta, lokalizacja zęba w łuku, przyczyna uszkodzenia miazgi. Więcej