invoisse.com deneme bonusu veren siteler deneme bonusu deneme bonusu veren siteler asikovanje.net bahis siteleri sleephabits.net
casino siteleri
agario
deneme bonusu veren siteler
adana web tasarım
hd sex video
Sikis izle Sikis izle
escort pendik ümraniye escort
Mobilbahis
bonus veren siteler
köpek eğitimi
casinoslot bahisnow sultanbet grandpashabet
onlinecasinoss.com
SERDECZNIE Zapraszamy do naszego gabinetu: ul. Witkiewicza 75, 44-102 Gliwice, TEL. +48 500 701 500
0
Periodontalna chirurgia plastyczna
29 czerwca 2021 --- Drukuj

Periodontalna chirurgia plastyczna jest jednym z najistotniejszych elementów kompleksowego leczenia estetycznego. Tkanki przyzębia są rusztowaniem dla zębów – ich stan i wygląd w znacznym stopniu wpływają na wynik leczenia estetycznego. W zakres terapii periodontologicznej wchodzą zabiegi rekonstrukcyjne, korygujące kształt lub usuwające tkanki w okolicy zębowo-wyrostkowej. Celem postępowania z tkankami przyzębia może być pokrycie odsłoniętych korzeni, wydłużenie koron klinicznych, augmentacja wyrostka zębodołowego, rekonturowanie tkanek i in.

Pokrycie recesji dziąsłowych i wydłużanie koron klinicznych

Jednym z najczęściej zgłaszanych problemów periodontologicznych jest odsłonięcie korzeni zębów na skutek dowierzchołkowej migracji tkanek przyzębia – defekt estetyczny, który może wiązać się z wyższą podatnością na próchnicę korzenia i nadwrażliwością zębów.

Częstość występowania odsłonięcia korzenia w wyniku recesji dziąsła wzrasta z wiekiem; etiologia problemu ma charakter wieloczynnikowy. Zalecanym postępowaniem (po eliminacji czynników etiologicznych) jest pokrycie odsłoniętego korzenia przeszczepem z tkanki łącznej (wolnym albo uszypułowanym). W niektórych przypadkach, by poprawić uzyskane efekty estetyczne, przeprowadza się dodatkowo niewielką gingiwoplastykę.

Zabieg wydłużania koron klinicznych wykonywany jest w celu korekty położenia i kształtu dziąsła, co pozwala zoptymalizować wynik leczenia estetycznego i poprawić dostęp do tkanek twardych zęba lub retencję dla uzupełnień protetycznych.

Gingiwoplastyka dotyczy tylko dziąsła; podczas tzw. gingiwoosteoplastyki wykonuje się korekcję dziąsła i kształtu kości podpierającej.

Wśród wskazań do zabiegu gingiwoplastyki wymienia się:

  • asymetryczny przebieg girlandy dziąsłowej,
  • krótki wymiar pionowy koron zębów,
  • korekcję uśmiechu dziąsłowego (nadmierna ekspozycja dziąsła),
  • korekcję hiperplastycznego dziąsła na skutek reakcji systemowej na leki.

Gingiwoplastyka może być także leczeniem wstępnym poprawiającym retencje tkanek zęba (złamanie poddziąsłowe, próchnica).

W celu modyfikacji przebiegu dziąseł i profilaktyki recesji wykonać można plastykę wędzidełek warg i policzków: frenulektomię (wycięcie przerosłego wędzidełka) lub frenulotomię (przecięcie i przesunięcie wędzidełka). Niedobór dziąsła zrogowaciałego może być wskazaniem do przeszczepu błony śluzowej i poszerzenia dziąsła zębodołowego.

Wędzidełko wargi górnej Fot. 1. Wędzidełko wargi górnej

Augmentacja wyrostka zębodołowego

Przyczyną problemów natury estetycznej może być niedostateczny zasób tkanki kostnej – podparcia dla zębów i dziąseł. Do zaniku kostnego może dojść w wyniku ekstrakcji zęba lub chorób przyzębia.

Po usunięciu zęba lub implantu najczęściej występuje niedobór kości wyrostka zębodołowego – w kierunku wierzchołkowym i językowym lub podniebiennym. Bezzębny obszar łuku zębowego, wraz z zapadniętą kością wyrostka i tkankami miękkimi, znacznie utrudnia planowanie uzupełnień protetycznych i może wymagać rekonstrukcji z augmentacją bezzębnego odcinka.

Istnieją różne metody umożliwiające odbudowę zapadniętych obszarów grzbietu wyrostka, w tym: przeszczepy tkanek miękkich i/lub bloków kostnych, osteogeneza dystrakcyjna, sterowana regeneracja tkanek. Techniki te mogą być wykonywane samodzielnie lub w połączeniu, co pozwala zoptymalizować wyniki leczenia pod względem funkcjonalnym i estetycznym.

Na uwagę zasługują metody sterowanej regeneracji tkanek (guided tissue regeneration; GTR) oraz sterowanej regeneracji kości (guided bone regeneration; GBR), polegające na zastosowaniu materiałów kościozastępczych i kościopochodnych, które – zależnie od składu i pochodzenia – mogą wykazywać właściwości:

  • osteogenne (osteogeneza – tworzenie nowej kości);
  • osteokondukcyjne (osteokondukcja umożliwia proliferację komórek kości do miejsca augmentacji);
  • osteoindukcyjne (osteoindukcja – stymulowanie tworzenia kości przez tkanki otaczające).

Materiały regenerujące kość dzieli się na:

  • autogenne,
  • allogenne,
  • izogenne,
  • ksenogenne,
  • alloplastyczne.

Najlepszy materiał do augmentacji stanowi kość autogenna (własna) – uważana za „złoty standard” w GBR – to jedyny materiał, który wykazuje zdolność osteogenezy i zawiera żywe komórki kości.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Czy
wiesz, że...
  • Najmniej bolesne podanie znieczulenia przypisują sobie mieszkańcy woj. podlaskiego, gdzie 33% osób skarżyło się na dolegliwości podczas podania znieczulenia. Najbardziej natomiast z lubuskiego – 54% osób podawało ból przy aplikacji znieczulenia.
  • Dzieci śmieją się około 400 razy dziennie. Dorośli ... tylko 15.
  • Trzeba cieszyć się dniem dzisiejszym, bo jutro mogą Cię boleć zęby.
FAQ
NEWSLETTER
Chcesz być na bieżąco i wiedzieć o najnowszysch zdarzeniach przed innymi? Zapisz się do naszego newslettera!

Menu

Zwiń menu >>