Wyniki dla: ozon

Dotychczas wiedzieliśmy, że próchnica jest wysoce zakaźną chorobą, która może być przekazana z rodzica na dziecko podczas codziennej styczności – na przykład poprzez czułości, pocałunki, oblizywanie smoczka czy sztućców. Teraz okazało się, że również bakterie powodujące zapalenie przyzębia mogą być przenoszone z rodziców na dzieci. Co więcej, bakterie te pozostają w jamie ustnej dziecka aż do osiągnięcia przez nie dorosłości i nie da się ich usunąć nawet rozmaitymi procedurami leczniczymi. Z tego powodu profilaktyka zapaleń przyzębia powinna obejmować już dzieci w pierwszym roku życia.

 Do takiego wniosku doszli badacze z Brazylii. Słusznie, ponieważ zapalenie przyzębia to choroba, która w razie niepodjęcia leczenia stopniowo obejmuje kolejne tkanki odpowiedzialne za podtrzymanie zębów w kościach szczęki i żuchwy.

Początkowo stan zapalny toczy się w powierzchniowych w tkankach przyzębia, objawiając się opuchlizną i tkliwością dziąseł, krwawieniem z nich i cuchnącym oddechem. Z czasem bakterie atakują głębiej położone tkanki, w tym kość przyzębia. W ciężkich przypadkach dochodzi do całkowitego zniszczenia aparatu zawieszeniowego zębów, a także tkanki kostnej, w której zęby są osadzone. Stopniowa utrata tkanek przyzębia powoduje, że zęby zaczynają się chwiać i z czasem wypadają – nawet, jeśli nie noszą żadnego śladu próchnicy.

Jeśli bakterie powodujące zapalenie przyzębia dostaną się do krwiobiegu, mogą rozprzestrzenić się po całym organizmie i osiedlić w dowolnym narządzie, powodując w nim stan zapalny. Na bazie takiego zapalenia rozwija się odzębowa choroba odogniskowa. Więcej

Poszukuję gabinetu do współpracy od czerwca. Wykonuję leczenie periodontologiczne zarówno niechirurgiczne jak i chirurgiczne. Chętnie zajmę się też zabiegami z zakresu chirurgii stomatologicznej. Proszę o kontakt mailowy
Warszawa i okolice oraz miejscowości położone na południe (np. Piaseczno, Grodzisk itp.)

Wciąż wielu ludzi wychodzi z założenia, że do wyczyszczenia protezy zębowej wystarczające jest użycie zwykłej szczoteczki do zębów. Są i tacy, którzy nie mają nawet wiedzy o istnieniu czegoś takiego jak specjalna szczoteczka do protez. Poznajmy, co wyróżnia ją od innych rodzajów szczoteczek i dlaczego tak ważne jest wykorzystanie jej do codziennej pielęgnacji protezy.

Jak wygląda szczoteczka do protez?

Szczoteczka do protez to szczoteczka dwustronna. Po jednej stronie jej włosie ułożone jest na wzór zwykłej szczoteczki do zębów. Strona ta służy do oczyszczania wypukłych oraz szerokich elementów protezy. Z kolei jeśli chcemy doczyścić zakamarki protezy, powinniśmy posłużyć się drugą, specjalnie wyprofilowaną częścią szczoteczki.

Szczoteczka do protez cechuje się nie tylko specyficzną budową, ale posiada także specyficzne włosie. Jest ono miękkie, dzięki czemu nie ma obawy o zarysowanie delikatnego materiału, z którego wykonana jest proteza. Ponadto, syntetyczne i odpowiednio wyprofilowane włosie szczoteczki do protez to gwarancja dokładnego czyszczenia. Więcej

Pierwsze kleje do protez pojawiły się na rynku już w 1936 roku. Dziś stosowane są na całym świecie, znacznie ułatwiając życie wielu pacjentom protetycznym. Okazuje się jednak, że klej klejowi nie jest równy. Wniosków w tym zakresie dostarczają nam przykładowe badania przeprowadzone przed kilku laty.

Badania nad klejami do protez

Celem badań, których wyniki opublikowano na łamach czasopisma Magazyn Stomatologiczny, była ocena siły adhezji dwóch popularnych klejów: Protefix z Miętą oraz Corega Świeży Oddech. Badania przeprowadzono w warunkach in vitro, czyli poza jamą ustną. Wykorzystując sztuczną ślinę zadbano jednak o zapewnienie warunków zbliżonych do tych, jakie panują w jamie ustnej człowieka. Służyło temu również umieszczenie zestawu w cieplarce, w której panowała temperatura 37°C ± 1°.

Zestaw testowy składał się z dwóch elementów: krążka akrylowego imitującego protezę oraz krążka z pleksi, który pokryty był miękkim silikonem i służył imitacji błony śluzowej jamy ustnej. Pomiędzy wspomnianymi elementami umieszczano preparat adhezyjny, czyli jeden z dwóch testowanych klejów do protez. Nałożona warstwa kleju za każdym razem wynosiła 0,2 mm, przy czym dla każdego preparatu podjęto 6 prób badawczych. Siła adhezji mierzona była przy pomocy uniwersalnej maszyny wytrzymałościowej MTS Insight, a otrzymane dane analizowano z wykorzystaniem programu STATISTICA wersja 9.0 (StatSoft). Więcej

Do węglowodanów ulegających fermentacji (metabolizowanych przez bakterie płytki nazębnej) należy sacharoza, podobnie jak inne disacharydy (maltoza, laktoza), monosacharydy (glukoza, fruktoza) i polisacharydy (glukan, fruktan, mutan, skrobia). Jeśli znajdują się na powierzchni płytki odpowiednio długo, dochodzi do wytworzenia m.in. kwasu mlekowego, co powoduje demineralizację szkliwa. Cukry, które przede wszystkim są substratem dla bakterii do produkcji kwasów, służą również do syntezy zewnątrz- i wewnątrzkomórkowych (zapasowych) polisacharydów.

Istnieje udowodniona zależność między rozwojem choroby próchnicowej a spożywaniem węglowodanów; trzy zmienne spożycia cukru (ilość, częstotliwość i rodzaj) są ściśle związane z progresją próchnicy. Dietetyczne mono- i disacharydy mogą być łatwo metabolizowane do kwasów przez bakterie płytki. Sacharoza od dawna uważana jest za najbardziej próchnicogenny węglowodan, który wspiera kolonizację drobnoustrojów, zwiększa lepkość płytki i jest szybko metabolizowany przez bakterie. Ponadto cząsteczka sacharozy jest mała, dzięki czemu może łatwo dyfundować do płytki.

Płytka nazębna i metabolizm sacharozy

Płytka nazębna – o strukturze biofilmu – jest miękkim złogiem, który ściśle przylega do twardych powierzchni, powstaje na powierzchniach zębów i uzupełnień protetycznych. Pod względem klinicznym to spoista, biało-żółta masa, o kolorze podobnym do szkliwa (nieco ciemniejszym). Jej budowa jest nieprzypadkowa – to zorganizowana struktura złożona w większości z bakterii zatopionych w matrycy. Skład bakteryjny jest zmienny – wpływa na niego umiejscowienie i dojrzałość płytki, skład i właściwości śliny oraz dieta, w szczególności rodzaj spożywanych węglowodanów. Dojrzała płytka ma matrycę złożoną z glikoprotein pochodzenia ślinowego oraz zewnątrzkomórkowych polisacharydów (glukanów, fruktanów) powstających w wyniku metabolizmu bakteryjnego. Bakterie nie przyczepiają się do zębów bezpośrednio, ale za pośrednictwem bezkomórkowej białkowej osłonki, która je pokrywa (tzw. błonka nabyta).

Sacharoza – podstawowy składnik cukru spożywczego – jest disacharydem zbudowanym z glukozy i fruktozy, które łączy wiązanie glikozydowe. Częste spożywanie sacharozy  powoduje kwaśną demineralizację szkliwa. Metabolizm tego węglowodanu przez bakterie płytki jest – pod wieloma względami – niezwykły, co pozwala mu istotnie wpływać na rozwój próchnicy zębów. Jego głównymi celami są:

• glikoliza do wytwarzania energii w procesie fosforylacji substratowej (podstawowym produktem glikolizy jest kwas mlekowy)
• wewnątrzkomórkowa synteza glikogenu (rezerwy metabolicznej), która umożliwia glikolizę, gdy wyczerpane są węglowodany egzogenne
• zewnątrzkomórkowa synteza kleistych polisacharydów (tworzonych przez polimeryzację reszt glukozy/fruktozy).

Więcej

Badania jednego ze słynnych naukowców – Camerona – wykazały, że z problemem odruchu wymiotnego boryka się połowa przebadanych pacjentów stomatologicznych, z czego aż 7,5% zadeklarowało, że występuje on podczas zabiegów zawsze lub prawie zawsze. Dowiedzmy się zatem, jakie są przyczyny odruchu wymiotnego i jak można mu zapobiegać.

Odruch wymiotny – przyczyny

Na początek warto wspomnieć, że sam odruch wymiotny jest naturalnym odruchem fizjologicznym. Jego występowanie podczas oddziaływania na wrażliwe części jamy ustnej nie oznacza zatem żadnej nieprawidłowości. Dotyczy to na przykład sytuacji, gdy stomatolog przypadkowo podrażni szpatułką trzon języka czy tylną ścianę gardła.

Wzmożony odruch wymiotny podczas zabiegów stomatologicznych może wynikać z przyjmowania niektórych leków. Mowa tutaj zwłaszcza o lekach przeciwnowotworowych, antybiotykach, aspirynie, NLPZ czy inhibitorach konwertazy angiotensyny. Nasilenie odruchu wymiotnego często zdarza się także pacjentom, którzy mają ograniczone możliwości oddychania przez nos. Ograniczenie może powodować zwykły katar, ale także polipy w nosie czy krzywa przegroda nosowa. Odruch wymiotny można powiązać także ze schorzeniami żołądkowo-jelitowymi, takimi jak wrzody żołądka, rak żołądka albo zapalenie woreczka żółciowego. Więcej

Akademia Kompozytu MODUŁ 1 
Jedyne tego typu wydarzenie na rynku

TUTAJ DOWIESZ SIĘ WSZYSTKIEGO O ADHEZJI I MATERIAŁACH ZŁOŻONYCH.

WSZYSTKIE WYKŁADY SĄ NIEZALEŻNE OD FIRM PRODUKUJĄCYCH I SPRZEDAJĄCYCH MATERIAŁY.

CZYSTA WIEDZA BEZ SPRZEDAŻY!

Odwiedź naszą stronę

Polub nas na Facebooku

Zobacz film promocyjny

Zarejestruj się

JEŚLI ZASTANAWIASZ SIĘ NAD TYM:

• jaka jest różnica pomiędzy wypełnieniem kompozytowym a amalgamatowym?
• czym tak na prawdę jest adhezja?
• jak opanować ślinę i język?
• jakie są różnice pomiędzy systemami wiążącymi i który użyć do czego?
• jak opracować ubytek?
• jak przygotować powierzchnię do odbudowy lub naprawy?
• czym wypłukać ubytek?
• wytrawiać czy nie wytrawiać?
• jaki materiał kompozytowy wybrać do różnych zastosowań?
• czym się różnią materiały kompozytowe między sobą?
• jak modelować wypełnienia w odcinku bocznym?
• jak modelować wypełnienia w odcinku przednim?
• czym się różnią lampy polimeryzacyjne od siebie?
• czym i jak polerować wypełnienie?
• czy w ogóle polerowanie jest konieczne?
• co wybrać: odbudowę bezpośrednią, czy pośrednią?
• jak przygotować ząb pod nakład?
• czym cementować nakłady i inne uzupełnienia pośrednie?
• co zrobić, żeby nasza praca zachowała swoje właściwości na długo?
• czy o kompozytach wiem już wszystko?

To akademia kompozytu jest dla Ciebie. To kompendium wiedzy o adhezji i materiałach złożonych niezbędne dla każdego stomatologa.

WYKŁADY:

lek. dent. Karol Babiński
Historia kompozytów i adhezji. Generacje systemów wiążących 

dr n. med. Agnieszka Pacyk
Współczesny podział kompozytów z uwzględnieniem bulckfili i flow. Wszystko o polimeryzacji

lek. dent. Karol Babiński
Modelowanie wypełnień w odcinku bocznym 

lek. dent. Dawid Pisuk
Iluzja w odcinku przednim” ABC koloru i podstawy analizy estetycznej siekaczy, czyli jak optycznie zaadaptować niedoskonały materiał do doskonałej tkanki, w bezpośrednich rekonstrukcjach kompozytowych w odcinku przednim 

prof. dr hab. n. med. Jerzy Sokołowski
Materiały kompozytowe bez tajemnic – przegląd materiałów, właściwości i kryteria doboru w różnych sytuacjach klinicznych  

dr n. med. Aleksander Maj
Uzupełnienia pośrednie z kompozytu laboratoryjnego 

lek. dent. Marcin Krupiński
Polerowanie 

 lek. dent. Maciej Ciesielski
Ekwilibracja uzupełnień kompozytowych 

CENA DO 15.05.2021 – 1950 ZŁ
CENA OD 16.05.2021 DO 6.07.2021– 2200 ZŁ
CENA PO 6.07.2021– 2500 ZŁ

WARSZTATY PRAKTYCZNE:
(odrębne zapisy)

lek. dent. Karol Babiński:
„Bokiem Ci wyjdzie!” Czyli bezpośrednie rekonstrukcje kompozytowe w zębach bocznych.
GRUPA CZWARTEK 05.08.2021
GRUPA NIEDZIELA 08.08.2021

lek. dent. Tomasz Fałkowski:
Kompozytowe licówki bezpośrednie – estetyka i harmonia uśmiechu dostępna od ręki
GRUPA CZWARTEK 05.08.2021

Kompozytowa rekonstrukcja zębów przednich z pomocą indeksu silikonowego. Praktyka okiem Praktyka
GRUPA NIEDZIELA 08.08.2021

lek. dent. Jakub Mikołajczyk
II klasa według Blacka – Just do it.
GRUPA CZWARTEK 05.08.2021
GRUPA NIEDZIELA 08.08.2021 

Zarejestruj się na wykłady warsztaty

Prow.: mgr Joanna Chorwacka

Zapisy: https://heroesofdentistry.pl/kursy/jak-rozmawiac-zeby-sie-dogadac-komunikacja-interpersonalna-z-elementami-asertywnosci/

Program:

KOMUNIKACJA Z PACJENTEM

TRENING KOMUNIKACJI

Skuteczna komunikacja oznacza o wiele więcej niż tylko słuchanie i mówienie. Aby osiągnąć w niej biegłość trzeba opanować umiejętność komunikacji werbalnej i niewerbalnej w najrozmaitszych sytuacjach, dziedzinach i z najróżniejszymi ludźmi. Umiejętność aktywnego słuchania i podstawowej wiedzy o mowie ciała.

Co obejmuje trening komunikacji?

→ Omówienie elementów składających się na efektywną komunikację

→ Style komunikacji

→ Umiejętność zadawania pytań; techniki zadawania pytań -otwarte, zamknięte, zwrotne, sugerujące, hipotetyczne, alternatywne, konkretyzujące

→ Skuteczną argumentację

→ 10 zasad aktywnego słuchania

→ Komunikację niewerbalną; zgodność treści niesłownej i słownej zgodnie z zasadami działania mózgu

Omawiana jest

→ postawa ciała; kontakt wzrokowy

→ artykulacja głosu

→ gestykulacja, mimika

→ wykorzystanie przestrzeni

ASERTYWNOŚĆ

Czym jest trening asertywności?

Jest to nabywanie zachowań asertywnych w drodze naśladowania trenera i odgrywania ról w specjalnie zainscenizowanych scenkach. Sytuacje ćwiczone podczas treningu są różnorodne w zależności od zapotrzebowania uczestników np. związane z kontaktem z klientem, pacjentem, kontaktami z przełożonym czy współpracownikami.

Jakie umiejętności składające się na zachowania asertywne szkoli się podczas treningu?

Do bloku podstawowych umiejętności należy:

→ Obrona swoich praw.

→ Wyrażanie uczuć pozytywnych.

→ Wyrażanie uczuć negatywnych.

→ Przyjmowanie uczuć i opinii innych osób.

→ Stanowienie swoich praw.

→ Wyrażanie osobistych opinii i przekonań.

→ Zabieranie głosu na szerszym forum.

→ Asertywna reakcja na roszczenia pacjenta.

→ Rozpoznawanie i przekształcanie tych opinii na własny temat, które blokują uruchamianie zachowań asertywnych.

Ortognatyką, inaczej chirurgią ortognatyczną, nazywane jest interdyscyplinarne leczenie, realizowane pod czujnym okiem wielu specjalistów medycyny i stomatologii. Dzięki ortognatyce pacjenci, którzy mają poważne deformacje lub rozległe wady w obszarze twarzoczaszki i wymagają wysokospecjalistycznego, wieloetapowego leczenia, mogą uzyskać lub odzyskać możliwość normalnego życia i – nieraz – żucia.

Istnieją wady i deformacje twarzoczaszki, których nie da się wyleczyć jedynie metodami oferowanymi przez współczesną ortodoncję. Wtedy wykorzystuje się możliwości ortognatyki, inaczej chirurgii ortognatycznej. W skład zespołu wielospecjalistycznego wchodzą m.in. stomatolodzy, w tym specjaliści z zakresu chirurgii szczękowo-twarzowej, ortodonci, periodontolodzy, protetycy, a również lekarze medycyny, tacy jak laryngolodzy, anestezjolodzy, interniści, pediatrzy oraz psycholodzy czy logopedzi. Skład zespołu dobierany jest zawsze pod potrzeby konkretnego pacjenta.

Leczenie ortognatyczne – na czym to polega?

W przypadku poważnych wad bądź deformacji twarzoczaszki trzeba podjąć nieraz bardzo skomplikowane leczenie chirurgiczne, które prowadzić będzie między innymi do zmiany położenia elementów kostnych w górnej i dolnej szczęce czy do korekty położenia i ułożenia struktur znajdujących się w środkowej i górnej części twarzoczaszki, takich jak nos, oczodoły czy pokrywa czaszki.

Terapie opracowywane są wspólnie przez specjalistów wchodzących w skład zespołu interdyscyplinarnego, a wszystkie zabiegi są precyzyjnie planowane i monitorowane. Dzięki nowoczesnym systemom do obrazowania trójwymiarowego możliwe jest również korygowanie planów na bieżąco już w trakcie operacji. Powoduje to, że leczenie ortognatyczne cechuje obecnie bardzo wysoki współczynnik powodzenia, a jednocześnie ryzyko powikłań jest bardzo małe. Więcej