Pierwsze kleje do protez pojawiły się na rynku już w 1936 roku. Dziś stosowane są na całym świecie, znacznie ułatwiając życie wielu pacjentom protetycznym. Okazuje się jednak, że klej klejowi nie jest równy. Wniosków w tym zakresie dostarczają nam przykładowe badania przeprowadzone przed kilku laty.
Celem badań, których wyniki opublikowano na łamach czasopisma Magazyn Stomatologiczny, była ocena siły adhezji dwóch popularnych klejów: Protefix z Miętą oraz Corega Świeży Oddech. Badania przeprowadzono w warunkach in vitro, czyli poza jamą ustną. Wykorzystując sztuczną ślinę zadbano jednak o zapewnienie warunków zbliżonych do tych, jakie panują w jamie ustnej człowieka. Służyło temu również umieszczenie zestawu w cieplarce, w której panowała temperatura 37°C ± 1°.
Zestaw testowy składał się z dwóch elementów: krążka akrylowego imitującego protezę oraz krążka z pleksi, który pokryty był miękkim silikonem i służył imitacji błony śluzowej jamy ustnej. Pomiędzy wspomnianymi elementami umieszczano preparat adhezyjny, czyli jeden z dwóch testowanych klejów do protez. Nałożona warstwa kleju za każdym razem wynosiła 0,2 mm, przy czym dla każdego preparatu podjęto 6 prób badawczych. Siła adhezji mierzona była przy pomocy uniwersalnej maszyny wytrzymałościowej MTS Insight, a otrzymane dane analizowano z wykorzystaniem programu STATISTICA wersja 9.0 (StatSoft).
O ile przez pierwsze 3 godziny od nałożenia warstwy kleju siła adhezji obydwu preparatów była podobna, o tyle po 4,5 godzinach zaobserwowano jej spadek. Był on jednak większy w przypadku kleju Corega, dla którego siła adhezji wynosiła wówczas 29 ± 3N, w porównaniu do 41 ± 9N dla kleju Protefix. Z kolei po 6 godzinach inkubacji siła adhezji dla obydwu preparatów wzrosła, ale nadal lepsze wyniki osiągał klej Protefix. Jego siła adhezji utrzymywała się na poziomie 60 ± 18N, a kleju Corega na poziomie 44 ± 12N.
Choć wyniki badania wskazywałyby na lepszą skuteczność kleju Protefix, pamiętajmy, że w jamie ustnej mamy do czynienia z wieloma czynnikami, które mogą wpływać na siłę adhezji. Należy do nich nie tylko ślina, ale także pokarmy mogące powodować rozcieńczanie czy też wypłukiwanie kleju umieszczonego pod płytą protezy.