Jak dbać o zęby chorując na anoreksję?

Wiele mówi się o tym, że anoreksja to choroba wyniszczająca organizm. Jej negatywny wpływ dotyczy również zdrowia jamy ustnej. Stomatolodzy alarmują, że długo utrzymujące się zaburzenia odżywiania prowadzą do szeregu problemów stomatologicznych, a w skrajnych przypadkach nawet do utraty zębów. Dowiedzmy się co robić, aby temu zapobiec.

Problemy stomatologiczne anorektyków

Osoby chorujące na anoreksję często borykają się także ze złym stanem zdrowia jamy ustnej. Do najczęstszych problemów w tym zakresie należą:

• Nie próchnicowe ubytki twardych tkanek zębów,
• kserostomia (suchość w ustach),
• rozchwianie zębów,
• przebarwienia zębów,
• zapalenie języka lub kącików ust,
• powiększenie ślinianek przyusznych,
• podrażnienia błony śluzowej w jamie ustnej.

Ponadto, w przebiegu anoreksji częstym zjawiskiem jest prowokowanie wymiotów. Kwaśna treść żołądkowa, która przedostaje się wówczas do jamy ustnej, uszkadza szkliwo zębów, prowadząc do powstawania charakterystycznych ubytków na podniebnej lub przedsionkowej powierzchni zębów. Zmiany te nie są widoczne od razu – zwykle pojawiają się w przeciągu 1-2 lat od zachorowania i z czasem postępują. Nieleczone mogą doprowadzić do utraty zębów.

Rady dla chorujących na anoreksję

Osoby chorujące na anoreksję muszą przestrzegać zasad higieny jamy ustnej w sposób szczególny. Istotne znaczenie ma już sam wybór środków używanych do codziennej pielęgnacji. Warto postawić na szczoteczkę do zębów z miękkim włosiem oraz pastę do zębów, która cechuje się niskim współczynnikiem ścieralności, czyli posiada RDA mniejsze niż 40. Równie ważna jest technika szczotkowania. Pamiętajmy, aby ruchy szorujące zastępować ruchami pionowymi.

Mylnym jest przekonanie, że umycie zębów bezpośrednio po wymiotach obniży szkodliwość kwasu żołądkowego, który wszedł w interakcję ze szkliwem. Zamiast tego lepiej przepłukać jamę ustną wodorotlenkiem magnezu bądź dwuwęglanem sodu, który pomoże w zneutralizowaniu kwasu. Warto także pokusić się o żucie gumy bezcukrowej, która zawiera dwuwęglany albo mocznik.

Kiedy zauważymy już pierwsze zmiany erozyjne szkliwa, nie zaniedbujmy regularnych wizyt u stomatologa. Pomocne mogą być także zabiegi takie jak fluorkowanie czy usuwanie kamienia nazębnego.