Dobór koloru w stomatologii ma na celu odtworzenie naturalnego koloru zęba. Lekarz dentysta, prócz wiedzy na temat percepcji koloru i funkcjonowania ludzkiego oka, dysponuje wieloma narzędziami, które pozwalają ten cel skutecznie osiągnąć. Jednak – obok wiedzy, znajomości i dostępności nowoczesnych technologii – konieczny jest zmysł artystyczny, który rozwija się z doświadczeniem i można go wykształcić tylko przez codzienną praktykę.
Prawidłowe określenie koloru i wybór właściwego materiału dentystycznego, znajomość preferencji pacjenta lub – w przypadku pojedynczego wypełnienia – porównanie z sąsiadującymi zębami stanowią wstęp do ustalenia dalszego postępowania i określenia jednoznacznej koncepcji estetycznej.
Kolor można scharakteryzować przez ustalenie jego jasności, barwy i nasycenia. Barwa to „nazwa” koloru – jego podstawa (kolor niebieski, czerwony, żółty itd.); jasność oznacza jaskrawość/względną bladość/głębię koloru. Nasycenie natomiast odnosi się do głębokości i czystości koloru (jego intensywności).
Kolor obiektu zależy od długości fal świetlnych odbitych od powierzchni obiektu. Na jakość i ilość odbitego światła wpływają też inne właściwości optyczne zębów: opalescencja, fluorescencja i przezroczystość (przezierność). Opalescencja występuje, kiedy światło ulega rozproszeniu na powierzchniach, tworząc tzw. halo w okolicy brzegu siecznego. Za efekt odpowiedzialne jest szkliwo w rejonie brzegu siecznego (przezierny charakter szkliwa w tym rejonie odpowiada za opalizację naturalnych zębów). Efekt ten można odtworzyć, stosując w uzupełnieniach protetycznych porcelany opalizujące. Brzegi sieczne wykazują także dużą fluorescencję i przezierność; przezroczystość w uzupełnieniu można odwzorowywać, wykorzystując przezroczystą porcelanę dentystyczna.
Ilość odbitego światła i sposób jego odbijania zależy też od morfologii powierzchni. Jakość struktury szkliwa, na którą wpływa obecność defektów, perykimatów i linii pęknięć, w znacznym, stopniu określa sposób, w jaki światło jest odbijane i jak postrzegany jest kolor zębów. Na wygląd powierzchni wpływa ponadto jej gładkość lub połysk (szorstka tekstura sprawia, że światło odbite jest bardziej rozproszone).
Dobór koloru w stomatologii zależy od warunków oświetleniowych, które wpływają na percepcję koloru zębów. Szczególnie istotna jest intensywność światła i rodzaj oświetlenia. Lampy korygowane światłem dziennym w gabinecie dentystycznym redukują różnicę między światłem sztucznym a naturalnym. Optymalne warunki doboru koloru w świetle naturalnym tworzy światło dzienne od strony północnej, o godz. 10 rano.
Do istotnych czynników wpływających na dobór koloru tkanek zęba należy stopień ich uwodnienia. Zaleca się dobierać kolor do zębów dobrze uwodnionych (w przypadku zębów odwodnionych jasność ich koloru zwiększa się, a nasycenie – zmniejsza).
Na ocenę i dopasowanie koloru wpływa również rodzaj materiału odtwórczego, który zostanie wykorzystany. Kolor zęba zależy od zawartości zębiny, a także od szkliwa determinującego przede wszystkim przezierność, opalescencję i fluorescencję. Dlatego odbudowa zęba, której celem jest odwzorowanie naturalnego wyglądu zęba, wymaga zwykle zastosowania wielu kolorów materiałów.
Systemy kolorów opierają się na zasadach percepcji kolorów. Trzy atrybuty koloru sprecyzowane przez Munsella: jasność, barwa (podstawa koloru) i nasycenie (intensywność) stanowią filar systemów doboru barw stosowanych w stomatologii, np. kolornika odcieni VITA CLASSIC (VITA 3D-MASTER) – „złotego standardu” umożliwiającego precyzyjny dobór koloru materiału wypełniającego. Jednak optymalne rezultaty w procesie doboru koloru można uzyskać, stosując różne dostępne techniki.
Uzupełnieniem tradycyjnych systemów odcieni są elektroniczne systemy doboru odcieni, umożliwiające dokładne wkomponowanie uzupełnień protetycznych między zęby pacjenta. Urządzenia do skanowania odcieni dostarczają informacji o subtelnościach jasności koloru lub zmieniających się proporcjach koloru na powierzchni zęba. Jednym z takich urządzeń jest Spectroshade.
Fot. 1. Spectroshade elektroniczny dobór koloru
W zależności od wykorzystanej technologii skanowania wyróżnia się systemy kolorymetryczne i spektrofotometryczne, zaprogramowane do specyficznych odniesień w materiałach ceramicznych i kompozytowych. W stomatologii estetycznej szerokie zastosowanie znajdują również systemy wykorzystujące analizę komputerową odcienia oraz kamerę cyfrową do rejestracji obrazu.