Istnieje kilka rodzajów past do zębów, które wspomagają remineralizację szkliwa, a tym samym zapobiegają próchnicy. Skąd jednak wiedzieć, którą z nich najlepiej wybrać? Skuteczności past przeciwpróchniczych postanowili przyjrzeć się niedawno szwajcarscy naukowcy.
Do eksperymentu badającego skuteczność w zapobieganiu próchnicy wytypowano 4 pasty: Elmex – z zawartością 1400 ppm fluoru, Actimins i Schott – z zawartością bioaktywnego szkła oraz Karex – z zawartością hydroksyapatytu. Dla każdej pasty wydzielono osobną grupę badawczą, na którą składały się próbki szkliwa zębów bydlęcych. Dodatkowa grupa – grupa kontrolna – to zęby niepoddawane działaniu żadnej z past, a jedynie działaniu sztucznej śliny. W sumie w badaniu wykorzystano 100 próbek szkliwa.
Badanie trwało 28 dni. Co 12 godzin próbki szkliwa szczotkowano badanymi pastami. W celu uzyskania miarodajnych wyników przyjęto zasadę szczotkowania przez 60 sekund, wykonując w tym czasie 15 ruchów szczoteczką. Do oceny działania każdej z past wykorzystano technikę mikroradiografii poprzecznej. Zdjęcia tą techniką wykonano przed przystąpieniem do eksperymentu i po jego zakończeniu.
Z badania wynikło, że najwyższą skuteczność w zapobieganiu próchnicy miała pasta z fluorem. Preparaty ze szkłem bioaktywnym oraz hydroksyapatytem nie spowodowały aż tak dużej remineralizacji szkliwa, choć wielu specjalistów podkreśla ich zdolności skutecznej odbudowy szkliwa poprzez wbudowywanie w jego strukturę jonów wapnia i fosforanu.
Remineralizacja szkliwa to naprawa niekorzystnych zmian próchnicowych pojawiających się na jego powierzchni. Zmiany te są pierwszym krokiem w rozwoju próchnicy, a zatem pasty do zębów wykazujące dużą skuteczność w remineralizacji to bardzo ważny środek zapobiegawczy. Aby nie dopuścić do rozwoju próchnicy, stomatolodzy zalecają szczotkowanie zębów pastą z fluorem dwa razy dziennie przez 2 minuty.
Tradycyjna pasta z fluorem to niezastąpiony sprzymierzeniec w walce z próchnicą. Pamiętajmy jednak, aby nie wybierać pasty o bardzo dużej zawartości fluoru, gdyż zwiększa ona ryzyko wystąpienia fluorozy, prowadzącej do uszkodzeń szkliwa.
Wskazówki: