Stomatolodzy wielokrotnie podkreślają, że o zęby trzeba dbać już od najmłodszych lat. Rodzice, którzy biorą sobie ten apel do serca, często poszukują wsparcia w wyborze najlepszej pasty do zębów dla dziecka. Spróbujmy określić co powinna, a czego nie powinna ona w sobie zawierać.
Wybierając pastę do zębów dla dziecka powinniśmy zwrócić uwagę na jej skład. Nie powinno być w nim przede wszystkim detergentu zwanego laurylosiarczanem sodu (SLS), gdyż może on powodować owrzodzenia. Unikać trzeba też olejków eterycznych, gdyż z uwagi na swoje właściwości antybakteryjne mogą one hamować rozwój dobroczynnych bakterii w jamie ustnej niemowlaka. Delikatne szkliwo dziecka nie powinno być także narażane na składniki o silnych właściwościach ściernych. Nie bez znaczenia jest też kwestia zapachu. Wiele małych dzieci nie lubi np. zapachu mięty.
Od dawna toczą się dyskusje na temat tego, czy pasta do zębów dla dzieci powinna zawierać fluor. W sklepach możemy napotkać zarówno pasty z fluorem, jak i bez. Przeciwnicy tego pierwiastka twierdzą, że może on powodować problemy z nauką, obniżenie poziomu IQ, chroniczne zmęczenie, a nawet letarg i depresję. Zwolennicy natomiast wskazują na właściwości przeciwpróchnicze fluoru.
Specjaliści zwykle doceniają fluor zawarty w pastach dla dzieci i podkreślają, że wszystko zależy od jego stężenia. Pasty do zębów dla dorosłych zwykle mają od 500 do 1500 ppm fluoru. Jak łatwo się domyślić, delikatne szkliwo dziecka powinno zostać potraktowane pastą o mniejszym stężeniu fluoru. Przyjmuje się, że dla dziecka od 6 miesiąca do 2 roku życia najodpowiedniejsze stężenie fluoru to stężenie poniżej 1000 ppm. W przypadku dzieci od 2 do 6 roku życia zaleca się stosowanie past o stężeniu równym 1000 ppm, natomiast starsze pociechy mogą sięgać po pasty, z których korzystają dorośli.
Pamiętajmy, że znaczenie ma także ilość pasty używanej podczas pojedynczego mycia zębów. Dzieciom do 2 roku życia powinniśmy aplikować jej tyle, ile zmieściłoby się na ich najmniejszym paznokciu. Z kolei dla dzieci od 2 do 6 roku życia wyznacznikiem powinna być wielkość pół ziarnka groszku, a dla dzieci powyżej 6 roku życia – całego ziarnka.