invoisse.com deneme bonusu veren siteler deneme bonusu deneme bonusu veren siteler asikovanje.net bahis siteleri sleephabits.net
casino siteleri
agario
deneme bonusu veren siteler
adana web tasarım
hd sex video
Sikis izle Sikis izle
escort pendik ümraniye escort
Mobilbahis
bonus veren siteler
köpek eğitimi
casinoslot bahisnow sultanbet grandpashabet
onlinecasinoss.com
SERDECZNIE Zapraszamy do naszego gabinetu: ul. Witkiewicza 75, 44-102 Gliwice, TEL. +48 500 701 500
0
Hipoplazja szkliwa
20 grudnia 2016 --- Drukuj

Hipoplazja to inaczej niedorozwój. W odniesieniu do szkliwa hipoplazja może mieć charakter nabyty lub wrodzony. Zaliczana jest do kategorii ubytków szkliwa niepróchnicowego pochodzenia. Najczęściej przypadłość ta dotyczy zębów stałych. Wynika to z faktu, że formowanie się zębów mlecznych przebiega w czasie rozwoju prenatalnego i to organizm ciężarnej zapewnia wszystkie składniki potrzebne do prawidłowego rozwoju tkanek zębów.

Hipoplazji szkliwa towarzyszyć może występowanie:

  • wad zgryzu – i wynikające z nich choroby przyzębia lub zębów;
  • zębów o nieprawidłowym kształcie.

Jak powstaje niedorozwój szkliwa?

Najsilniej na rozwój szkliwa wpływają czynniki działające w pierwszym roku życia. Stopniowo ich udział maleje – w 4 roku życia ich wpływ jest już niewielki. Jeśli podczas tworzenia się i dojrzewania zębów dojdzie do poważnych zakłóceń wpływających na jakość i przebieg tego procesu (zwanego odontogenezą), zęby mleczne, a następnie zęby stałe nie będą szczelnie pokryte warstwą mineralną. Staną się przez to podatne na uszkodzenia próchnicowe i erozyjne.

Zmiany hipoplastyczne mogą dotyczyć:

  • zębów znajdujących się na tym samym etapie rozwoju;
  • pojedynczych sztuk uzębienia – w takiej sytuacji podejrzewamy działanie czynnika miejscowego.

Bywa że hipoplazja dotyczy tylko jednego zęba – to tzw. ząb Turnera. Jeśli ubytki szkliwa dotyczą powierzchni wargowej zębów, mówimy o zębach rybich. Z kolei zęby Hutchinsona to efekt infekcji krwiopochodnej i jeden z trojga objawów w triadzie Hutchinsona charakterystycznej dla kiły wrodzonej.

Ze zmianami w zębinie, skorelowanymi z hipoplazją szkliwa, związane są zęby muszelkowe – z cienką warstwą zębiny, szkliwem o prawidłowej grubości i olbrzymią komorą zęba.

Hipoplazja szkliwa – nieprawidłowość w wielu postaciach

Prawidłowo ukształtowane szkliwo ma określoną grubość, zawiera uporządkowane pryzmaty i jest bezbarwne. Gdyby przeprowadzić obserwację mikroskopową tej tkanki z zęba dotkniętego hipoplazją, zobaczyłoby się:

  • dezorganizację w ułożeniu pryzmatów;
  • ścienienie warstwy szkliwa i pogrubienie istoty wypełniającej przestrzenie między pryzmatami;

Bywa, że zmiany hipoplastyczne dotyczą nie tylko szkliwa, ale również zębiny: może ona mieć zatartą budowę, przypominać zębinę wtórną lub być zbudowana prawidłowo ale wykazywać niedostateczne uwapnienie.

Hipoplazja może objawiać się jako:

  • plamki – występują na powierzchni szkliwa, są białe lub brunatne;
  • punkciki (dołki) – postać częstsza u dziewczynek; dołki mogą występować w jednej lub w kilku liniach, albo bywają gęsto ułożone i przypominają wtedy plaster miodu;
  • rowki – mogą sięgać aż do zębiny;
  • sierpowate pofałdowania na brzegach siecznych;
  • powierzchniowa – postać charakterystyczna dla chłopców; objawia się brakiem szkliwa na pewnym obszarze, w rejonach granicznych szkliwo przyjmuje postać walcowatą.

Hipoplazja o charakterze dziedzicznym może ujawniać się pod postacią:

  • niecałkowitego rozwoju szkliwa (amelogenesis imperfecta);
  • niecałkowitego rozwoju zębiny (dentinogenesis imperfecta);
  • dysplazji zębiny.

Przyczyny hipoplazji szkliwa

Zmiany hipoplastyczne w szkliwie mogą być spowodowane:

  • niedoborami w pożywieniu – wynikają one albo ze złego modelu żywienia czy schorzeń powodujących upośledzenie wchłaniania (deficyt witamin i minerałów), albo są skutkiem chorób układu pokarmowego związanego z refluksem żołądkowym;
  • choroby wieku rozwojowego: zakaźne, infekcyjne;
  • schorzenia gruczołów wydzielania wewnętrznego (tarczyca, przytarczyce, przysadka, grasica), co powoduje zaburzenia gospodarki hormonalnej.

Hipoplazję wiąże się z zaburzeniami gospodarki wapniowo-fosforanowej. Ta warunkowana jest z kolei wpływem hormonów i działaniem witaminy D. Witaminy mają również wpływ na dojrzewanie komórek w rozwijającym się zębie (witaminy A, C, K).

Hipoplazja szkliwa – leczenie

W zapobieganiu skutkom ubocznym zmian hipoplastycznych w szkliwie wykorzystuje się:

  • działania z zakresu profilaktyki stomatologicznej (regularne przeglądy zdrowia jamy ustnej, usuwanie nalotu z zębów, uszczelnianie bruzd i szczelin), stomatologii zachowawczej i estetycznej (leczenie próchnicy i odbudowa koron dotkniętych hipoplazją), ortodoncji (korekta wady zgryzu);
  • codzienne i systematyczne zabiegi higieniczne;
  • dietę ubogą w cukry, produkty kwaśne, za to obfitującą w żywność z pełnego przemiału, gruboziarniste kasze i produkty pobudzające wydzielanie śliny;
  • leczenie schorzeń sprzyjających istnieniu hipoplazji szkliwa: refluksu, zaburzeń łaknienia, schorzeń infekcyjnych.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

NEWSLETTER
Chcesz być na bieżąco i wiedzieć o najnowszysch zdarzeniach przed innymi? Zapisz się do naszego newslettera!

Menu

Zwiń menu >>