Chroniczna parodontopatia

Chroniczna parodontoza  z pewnością przedstawia najbardziej rozpowszechnioną formę parodontopatii.

Chociaż krwawienie jest typowym objawem parodontozy i powinno być dla nas alarmem, prawie zawsze pacjenci udają się do lekarza, kiedy sytuacja kliniczna stała się poważna.Jak się objawia?Choroba objawia się zmianą konsystencji dziąseł i ich budowy, mniej lub bardziej obfitym krwawieniem, mniejszą lub większą chwiejnością zębów. I to staje się znakiem dla większości ludzi, by udać się do lekarza, ale niestety świadczy ona o już bardzo zaawansowanej chorobie.

Jakie czynniki są odpowiedzialne za chorobę? Są różne czynniki odpowiedzialne za chorobę, ale czynnik bakteryjny jest najpewniejszy i dlatego wymaga szczególnej uwagi. Zbyt długa obecność pożywienia na krawędzi dziąseł powoduje powstawanie płytki nazębnej, która jeśli nie zostanie usunięta w ciągu 24-48 godzin wapnieje przekształcając się w kamień nazębny. Właśnie jest to moment, gdy dziąsła doznają ataku powodującego zapalenie, a potem ustępowanie dziąseł odsłanianie korzenia.

Czynnik bakteryjny w rozwoju parodontozy

Bakterie odpowiedzialne za ten mechanizm posiadają metabolizm, który to powoduje, że doskonale się czują w miejscach pozbawionych tlenu, pomiędzy wewnętrzną częścią dziąseł a zewnętrzną częścią zęba, gdzie rozmnażają się pogarszając sytuację.

Czynnik dziedziczny

Nie trzeba zapominać, że parodontoza charakteryzuje się pewną dziedzicznością i dlatego istnieją jednostki bardziej predysponowane do jej powstania. Osoby te powinny bardziej uważnie obserwować stan higieny jamy ustnej.

Inne współodpowiedzialne czynniki

Innymi czynnikami współodpowiedzialnymi za tą dolegliwość mogą być uszkodzenia zębów, obecność  zużytych czy nadpsutych koron protezowych, niewłaściwe szczotkowanie, palenie tytoniu.

Jak zapobiega się chronicznej paradontopatii?

Podstawową zasadą jest skrupulatna dbałość o higienę jamy ustnej, okresowe kontrole, wyeliminowanie papierosów.

Jak leczy się chroniczną parodontozę?

Leczenie chronicznej parodontozy zmienia się według stopnia zaawansowania sytuacji klinicznej i może zacząć się od usunięcia kamienia nazębnego (skaling) przy pomocy mechanicznych instrumentów lub ultradźwiękowych do generalnego oczyszczenia. Tam, gdzie utrata kości była bardziej zaznaczona istniej możliwość przywrócenia struktury podporowej. W każdym bądź razie wszystkie procedury powinny być wykonane przez paradontologa, który jest w stanie opisać stan choroby, dać niezbędne informacje o tej chorobie i opracować plan leczenia.