invoisse.com deneme bonusu veren siteler deneme bonusu deneme bonusu veren siteler asikovanje.net bahis siteleri sleephabits.net
casino siteleri
agario
deneme bonusu veren siteler
adana web tasarım
hd sex video
Sikis izle Sikis izle
escort pendik ümraniye escort
Mobilbahis
bonus veren siteler
köpek eğitimi
casinoslot bahisnow sultanbet grandpashabet
onlinecasinoss.com
SERDECZNIE Zapraszamy do naszego gabinetu: ul. Witkiewicza 75, 44-102 Gliwice, TEL. +48 500 701 500
0
Postępowanie pooperacyjne w chirurgii szczękowo-twarzowej
28 lipca 2021 --- Drukuj

Zabiegi z zakresu chirurgii szczękowo-twarzowej stosunkowo rzadko działają obciążająco na stan ogólny pacjenta. Powikłania zagrażające życiu, jeśli występują, obserwowane są zwykle w bezpośrednim okresie pozabiegowym i mogą wiązać się z samą operacją, rodzajem znieczulenia, obecnością dodatkowych obciążeń i chorób współistniejących.

Specyfika stanów nagłych i groźnych dla życia w chirurgii szczękowo-twarzowej dotyczy głównie ich (niebezpiecznego) przebiegu. W większości przypadków powikłania (pośrednio lub bezpośrednio) wynikają z zaburzeń podstawowej czynności życiowej: oddychania. Powikłaniom można jednak zapobiegać, m.in. przez odpowiednie postępowanie przedoperacyjne i pooperacyjne.

Nadzór pooperacyjny i kontrola bólu

Postępowanie pooperacyjne polega na dokładnej obserwacji chorego. Pacjenci, którzy są przenoszeni na oddział wybudzeń, wymagają nadzoru i zindywidualizowanego monitorowania. Jego rodzaj i czas zależy od:

  • przeprowadzonego zabiegu
  • oceny przedoperacyjnej
  • trudności śródoperacyjnych i wyrównania zaburzeń homeostazy
  • oceny stanu wybudzenia po znieczuleniu.

Ścisła obserwacja pacjenta ma na celu stałą lub okresową ocenę podstawowych czynności życiowych.

Ocena (co 10 minut) podstawowych parametrów na oddziale pooperacyjnym obejmuje: tętno, częstość oddechów, ciśnienie tętnicze krwi, poziom świadomości; ponadto: pulsoksymetrię/oksymetrię, elektrokardiografię, temperaturę ciała. Stopień świadomości zazwyczaj ocenia się za pomocą jednej ze skal głębokości sedacji (np. skali Ramseya).

Ocenę stanu pacjenta po znieczuleniu ułatwia również skala Stewarda, pomocna podczas podejmowania decyzji o przekazaniu pacjenta z sali wybudzeń do „zwykłej” sali pacjentów lub o wypisie po zabiegu w trybie chirurgii jednego dnia. Bezpośredni okres wybudzenia, czyli powrót odruchów obronnych, czynności ruchowej i stanu świadomości, wskazuje, że pacjent może zostać przeniesiony z sali wybudzeń na oddział. Pośredni okres wybudzenia (gotowość pacjenta do opuszczenia szpitala po zabiegu) oznacza:

  • stabilne czynności życiowe i oddech, orientację co do czasu, miejsca i własnej osoby
  • zdolność do samodzielnego ubrania się, chodzenia, doustnego przyjmowania płynów i oddawania moczu
  • brak występowania znacznych nudności, wymiotów, bólu, krwawienia
  • zwolnienie pacjenta przez anestezjologa i zaopatrzenie go w (pisemne) zalecenia pooperacyjne
  • obecność osoby towarzyszącej.

Pacjenta należy poinformować, że w czasie 24 godzin po znieczuleniu nie wolno prowadzić pojazdów i obsługiwać urządzeń mechanicznych oraz nie powinno się podejmować ważnych decyzji.

W każdym przypadku występuje ból pooperacyjny wynikający z uszkodzenia tkanek; najczęściej jest to ból samoograniczający się, ustępujący po kilku dobach. W przypadku wystąpienia tzw. przetrwałego bólu pooperacyjnego wskazana jest dokładna diagnostyka i leczenie specjalistyczne. Pooperacyjne dolegliwości bólowe może nasilać obrzęk, typowy dla zabiegów w obrębie jamy ustnej i twarzoczaszki.

Postępowanie przeciwbólowe w okresie pozabiegowym zależy od wielu czynników, m.in. od rodzaju zabiegu, znieczulenia, zastosowania tzw. analgezji z wyprzedzeniem oraz aktualnej oceny bólu przez pacjenta. Leczenie bólu pooperacyjnego w stomatologii, chirurgii stomatologicznej i chirurgii szczękowo-twarzowej polega najczęściej na stosowaniu preparatów z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). Jeśli istnieje ryzyko wystąpienia dużego obrzęku, postępowanie przeciwobrzękowe ma także charakter przeciwbólowy.

Pooperacyjne zaburzenia homeostazy

Zaburzenia homeostazy w okresie pooperacyjnym mogą mieć związek ze stanem przedoperacyjnym pacjenta, powikłaniami anestezjologicznymi lub chirurgicznymi. Najczęściej stwierdza się występowanie zaburzeń oddechowych i krążeniowych.

Wśród zaburzeń oddechowych dominuje niedrożność dróg oddechowych (i jej następstwa), wynikająca zwykle ze zbyt głębokiej sedacji lub ze szczątkowego działania środków zwiotczających mięśnie (zapadanie języka), obecności ciał obcych/krwi w górnych drogach oddechowych. Za niedrożność dróg oddechowych odpowiadać może również obrzęk błon śluzowych i języka. Postępowanie polega na zapobieganiu niedrożności (rurka ustno-gardłowa, nosowo-gardłowa lub intubacyjna) i leczeniu przyczynowym: wyeliminowaniu zaburzeń wentylacji i leczeniu przeciwobrzękowym.

Do często obserwowanych pooperacyjnych zaburzeń krążeniowych należą:

  • wzrost ciśnienia tętniczego krwi – zwykle z powodu nadaktywności układu współczulnego (np. pod wpływem bólu). Postępowanie polega na usunięciu czynników przyczynowych (opanowanie bólu). Utrzymująca się hipertensja wymaga postępowania objawowego.
  • spadek ciśnienia tętniczego krwi – najczęściej przyczyną jest utrzymujące się działanie środków anestetycznych, stymulacja układu przywspółczulnego lub hipowolemia, rzadziej niewydolność mięśnia sercowego (głównie u chorych z obciążeniami). Należy szybko rozpoznać przyczynę hipotensji i wdrożyć postępowanie przyczynowe; jednocześnie prowadzić postępowanie objawowe.
  • niedokrwienie mięśnia sercowego – zazwyczaj wynik nadmiernego obciążenia (tachykardia, wzrost ciśnienia tętniczego), obniżonej podaży tlenu (hipoksemia). Postępowanie obejmuje suplementację tlenu, ograniczenie tachykardii, leczenie wzrostu ciśnienia tętniczego krwi.
  • zaburzenia rytmu serca – może wystąpić zarówno bradykardia, jak tachykardia; zaburzenia powodujące spadek rzutu serca (zmniejszony przepływ tkankowy i narządowy krwi) wymagają natychmiastowego leczenia objawowego.

Do innych, rzadziej występujących zaburzeń pooperacyjnych należą:

  • nudności i wymioty (obserwowane po operacjach szyi lub oczodołu; bardzo rzadkie po zabiegach z zakresu stomatologii i chirurgii stomatologicznej)
  • przedłużające się krwawienia (wymagające wzmożonej obserwacji, oceny utraty krwi i stanu ogólnego; w uzasadnionych przypadkach – oceny parametrów morfologicznych krwi i uzupełnienia ubytków).

 

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Czy
wiesz, że...
  • Badania wskazują, że 40% badanych po otrzymaniu znieczulenia, dzięki któremu nie czuło bólu, chętniej odwiedza dentystę.
  • Rekin w ciągu życia około 40 razy wymienia uzębienie.
  • Najmniej bolesne podanie znieczulenia przypisują sobie mieszkańcy woj. podlaskiego, gdzie 33% osób skarżyło się na dolegliwości podczas podania znieczulenia. Najbardziej natomiast z lubuskiego – 54% osób podawało ból przy aplikacji znieczulenia.
FAQ
NEWSLETTER
Chcesz być na bieżąco i wiedzieć o najnowszysch zdarzeniach przed innymi? Zapisz się do naszego newslettera!

Menu

Zwiń menu >>