Badanie parodontalne jest podstawowym momentem w celu prawidłowego poznania sytuacji, które może wystąpić na niekorzyść dziąseł i innych parodontalnych tkanek.

Badanie periodontologiczne

Podczas badania przystępuje się do zebrania serii danych, które zostają potem analizowane przez paradontologa i które pozwalają na dokładne zilustrowanie sytuacji klinicznej.Pierwszy krok polega na kontroli dziąseł w poszukiwaniu ewentualnych sygnałów stanu chorobowego jak zaczerwienienie, obrzmienie, ustępowanie. Następnie przechodzi się do sondażu, który stanowi kluczowy moment badania parodontalnego, ponieważ pozwala na  zindywidualizowanie obecności kieszeni dziąsłowych, ocenienie stanu zniszczenia tkanek twardych parodontu (kość zębodołowa, wiązadło parodontalne, cement korzenia). Obserwując krwawienie po przeprowadzeniu sondażu dedukuje się stopień zapalenia dziąseł i ilość odpowiedzi. Ujawnia się ilość płytki nazębnej pokrywającej powierzchnią zęba, ponieważ jest ona włączona w trwający patologiczny mechanizm i  odpowiedź ze strony organizmu.

Ocenia się potem chwiejność zębową. Następny krok polega na ocenie anatomicznych warunków, które mogą stymulować powstawanie parodontalnych problemów. Ostatnia czynność badania przewiduje analizę radiograficzną, która w przypadku parodontalnej diagnozy  powinna być badaniem zewnątrzustnym kompletnym (full endorale). Chodzi o całość radiografii zewnątrzustnych, które dostarczają jasnego i szczegółowego obrazu struktury kostnej otaczającej zęby. Z tych radiografii dedukuje się dokładnie ilość destrukcji z powodu parodontozy i typ najodpowiedniejszej  do przypadku terapii.  W ten sposób powstaje „wskaźnik krwawienia” (po angielsku BOP bleending) i wskaźnik płytki (po angielsku PI Placque Index). Wskaźnik krwawieniaMierzy obecność krwawienia dziąseł po wykonaniu sondażu (do 15 sekund po badaniu) i mówi nam, czy dziąsła krwawią czy nie. Wskaźnik płytkiW swej najprostszej formie mówią nam, czy na powierzchni zęba występuje płytka, czy też nie, podczas gdy w bardziej szczegółowy sposób czy płytka nie występuje (Wskaźnik 0) czy można zaznaczyć ją przejściem sondy (Wskaźnik 1(), czy jest widzialna (Wskaźnik 2), czy jest obfita (Wskaźnik 3).Wskaźnik płytki i wskaźnik krwawienia mogą być dodatkowo opracowane,  jeśli zostaną analizowane zależnie od liczby zębów na których występuje łączna ilość zębów, z wartością procentową, która odróżnia każdy w różnych momentach (na przykład na widok, po wstępnej terapii, po leczeniu chirurgicznym).Wskaźnik chwiejności zębów jest od 1 do 3 według tego czy ząb jest chwiejny w kierunku poziomym na 0.,2 – 1mm (stopień 1), więcej niż 1 mm (stopień 2) i czy jest chwiejny również w kierunku pionowym (stopień 3).Z analizy wszystkich tych informacji i tych podanych w czasie anamnezy (palenie, choroby systemowe itp.) paradontolog ma wyobrażenie o klinicznej sytuacji, profilu ryzyka pacjenta i odpowiedniej konieczności leczenia.