Wyniki dla: wywiad

Rwa twarzowa, czyli nerwoból nerwu trójdzielnego, jest jedną z najgwałtowniejszych dolegliwości bólowych, bardzo trudną do zniesienia przez chorych. Jej pierwszy opis znaleźć można w średniowiecznych dziełach perskiego lekarza, Awicenny, który określa przypadłość jako „torturę twarzy”. Klasyczna neuralgia samoistna występuje najczęściej bez uchwytnej przyczyny; czasem może być wywołana konfliktem naczyniowo-nerwowym (jako skutek niedokrwienia nerwu lub drażnienia przez uciskające go naczynia). Neuralgia objawowa może występować w przebiegu innych chorób (np. nowotworu ośrodkowego układu nerwowego). Na rwę twarzową częściej cierpią kobiety niż mężczyźni.

Etiologia i objawy neuralgii trójdzielnej

W większości przypadków neuralgię trójdzielną wywołuje konflikt naczyniowo-nerwowy; najczęściej ucisk nerwu przez tętnicę móżdżkową górną lub jej gałąź, przyczynę problemu stanowić może także tętnica podstawna, tętnica kręgowa, czasem może dochodzić do konfliktu z żyłą skalistą.

Ból w neuralgii trójdzielnej – napadowy, silny i przeszywający – występuje zazwyczaj w okolicy unerwionej przez drugą i trzecią gałąź nerwu trójdzielnego – nerw szczękowy (V2) i żuchwowy (V3), zdecydowanie rzadziej rozpoznawana jest neuralgia nerwu ocznego (V1). U większości chorych pojawia się po jednej stronie (nie przekracza linii środkowej twarzy), ból obustronny dotyczy tylko kilku procent przypadków.

Zwykle pierwsze symptomy pojawiają się w 5. i 6. dekadzie życia. Częstość napadów i natężenie bólu mogą zwiększać się z czasem. Charakterystyczne dla rwy twarzowej jest występowanie okresów zaostrzeń i przerw o różnej długości. Niekiedy do wywołania napadu wystarcza nawet nieduża stymulacja – żucie pokarmu lub chłodne powietrze. Więcej

Szczotkowanie zębów to podstawowy element samoopieki w zakresie utrzymania higieny jamy ustnej. Myli się jednak ten, kto sądzi, że po szczoteczkę do zębów rano i wieczorem sięgamy z tych samych powodów. Okazuje się, że motywacje po temu są inne o poranku, a inne – po zachodzie słońca.

Zagadnieniu przejrzeli się naukowcy z Uniwersytetu w Liverpoolu. Przeprowadzili 29 wywiadów z pacjentami w ośrodku o statusie pogotowia stomatologicznego działającego w zaniedbanym rejonie północno-zachodniej Anglii. Okazało się, że poranne szczotkowanie zębów silnie było związane z zachowaniami rutynowymi – nawykami.

Estetyka – o poranku, emocje i popędy – wieczorem

Ankietowani przyznali, że myją zęby o poranku, ponieważ ważne są dla nich estetyka i akceptacja społeczna. Z kolei wieczorne mycie zębów motywowane było specyficznymi czynnikami. Często wpływ na szczotkowanie zębów przed udaniem się do sypialni miały silne uczucia lub popędy.

Badacze zauważyli też, że mężczyźni o niskim statusie ekonomicznym uważali ciężki, wypełniony pracą fizyczną dzień za wystarczający powód do tego, aby robić sobie „urlop” od wieczornego szczotkowania zębów. Więcej

Borelioza to wieloukładowa i wielonarządowa choroba wywoływana przez bakterie – krętki boreliozy, przenoszone przez zakażone kleszcze. Zwana jest chorobą z Lyme, ponieważ tam została po raz pierwszy zaobserwowana w latach 70. XX wieku.

Poza wieloma mniej bądź bardziej specyficznymi objawami mogą pojawiać się także symptomy ze strony twarzoczaszki i jamy ustnej. Osoby z boreliozą mogą odczuwać:

• ból stawów skroniowo-żuchwowych;
• ból głowy i zębów;
• nerwobóle.

Borelioza, neuropatia i ból zęba

Neuropatie w okolicy ustno-twarzowej spowodowane przez boreliozę mogą być odczuwane jako:

• drętwienie, kłucie, mrowienie;
• ostry, kłujący, pulsujący lub piekący ból, który może naśladować ból zębów. Ból ten jest tak podobny do bólu zęba, że może skłonić chorego do wizyty u dentysty.

Więcej

METODYKA SZKOLENIA

• część teoretyczna – wykład prowadzącego
• część pokazowa prowadzona przez lekarza prowadzącego szkolenie
• część warsztatowa – uczestnik wykonuje zabiegi na modelkach pod nadzorem lekarza prowadzącego szkolenie

Szkolenie trwa jeden dzień (8 godzin), udział bierze maksymalnie 6 uczestników szkolenia 
i jest 12 modelek/okolic zabiegowych do ćwiczeń zabiegowych.

PROGRAM SZKOLENIA

Część teoretyczna

• Zastosowanie osocza bogatopłytkowego PRP i fibryny bogatopłytkowej PRF : zabiegi odmładzające, dermatologiczne, leczenie łysienia, medycyna regeneracyjna i leczenie urazów
• Przeciwwskazania do wykonania zabiegów
• Powikłania pozabiegowe i działania niepożądane
• Procedury zabiegowe
• Kwalifikacja pacjenta na zabieg – wywiad
• Materiały i narzędzia potrzebne do pozyskiwania osocza bogatopłytkowego
• Technika pozyskiwania osocza, parametry ustawienia wirówki
• Techniki iniekcyjne wykonywania zabiegu
• Zakończenie zabiegu – technika masażu
• Zalecenia pozabiegowe dla pacjenta

Po części teoretycznej trwającej 1,5 godziny następuje najważniejsza część szkolenia – część pokazowa i część warsztatowa – wykonywanie zabiegów na modelkach pod okiem lekarza prowadzącego szkolenie.

Więcej szczegółów na temat organizacji i przebiegu szkolenia udzielimy Państwu pod numerem telefonu: 48 502 503 188.

METODYKA SZKOLENIA

• część teoretyczna – wykład prowadzącego
• część pokazowa prowadzona przez lekarza prowadzącego szkolenie
• część warsztatowa – uczestnik wykonuje zabiegi na modelkach pod nadzorem lekarza prowadzącego szkolenie

Szkolenie trwa jeden dzień (8 godzin), udział bierze maksymalnie 6 uczestników szkolenia 
i jest 12 modelek/okolic zabiegowych do ćwiczeń zabiegowych.

PROGRAM SZKOLENIA

Część teoretyczna

• Zastosowanie osocza bogatopłytkowego PRP i fibryny bogatopłytkowej PRF : zabiegi odmładzające, dermatologiczne, leczenie łysienia, medycyna regeneracyjna i leczenie urazów
• Przeciwwskazania do wykonania zabiegów
• Powikłania pozabiegowe i działania niepożądane
• Procedury zabiegowe
• Kwalifikacja pacjenta na zabieg – wywiad
• Materiały i narzędzia potrzebne do pozyskiwania osocza bogatopłytkowego
• Technika pozyskiwania osocza, parametry ustawienia wirówki
• Techniki iniekcyjne wykonywania zabiegu
• Zakończenie zabiegu – technika masażu
• Zalecenia pozabiegowe dla pacjenta

Po części teoretycznej trwającej 1,5 godziny następuje najważniejsza część szkolenia – część pokazowa i część warsztatowa – wykonywanie zabiegów na modelkach pod okiem lekarza prowadzącego szkolenie.

Więcej szczegółów na temat organizacji i przebiegu szkolenia udzielimy Państwu pod numerem telefonu: 48 502 503 188.

METODYKA SZKOLENIA

• część teoretyczna – wykład prowadzącego
• część pokazowa prowadzona przez lekarza prowadzącego szkolenie
• część warsztatowa – uczestnik wykonuje zabiegi na modelkach pod nadzorem lekarza prowadzącego szkolenie

Szkolenie trwa jeden dzień (8 godzin), udział bierze maksymalnie 6 uczestników szkolenia 
i jest 12 modelek/okolic zabiegowych do ćwiczeń zabiegowych.

PROGRAM SZKOLENIA

Część teoretyczna

• Zastosowanie osocza bogatopłytkowego PRP i fibryny bogatopłytkowej PRF : zabiegi odmładzające, dermatologiczne, leczenie łysienia, medycyna regeneracyjna i leczenie urazów
• Przeciwwskazania do wykonania zabiegów
• Powikłania pozabiegowe i działania niepożądane
• Procedury zabiegowe
• Kwalifikacja pacjenta na zabieg – wywiad
• Materiały i narzędzia potrzebne do pozyskiwania osocza bogatopłytkowego
• Technika pozyskiwania osocza, parametry ustawienia wirówki
• Techniki iniekcyjne wykonywania zabiegu
• Zakończenie zabiegu – technika masażu
• Zalecenia pozabiegowe dla pacjenta

Po części teoretycznej trwającej 1,5 godziny następuje najważniejsza część szkolenia – część pokazowa i część warsztatowa – wykonywanie zabiegów na modelkach pod okiem lekarza prowadzącego szkolenie.

Więcej szczegółów na temat organizacji i przebiegu szkolenia udzielimy Państwu pod numerem telefonu: 48 502 503 188.

METODYKA SZKOLENIA

• część teoretyczna – wykład prowadzącego
• część pokazowa prowadzona przez lekarza prowadzącego szkolenie
• część warsztatowa – uczestnik wykonuje zabiegi na modelkach pod nadzorem lekarza prowadzącego szkolenie

Szkolenie trwa jeden dzień (8 godzin), udział bierze maksymalnie 6 uczestników szkolenia 
i jest 12 modelek/okolic zabiegowych do ćwiczeń zabiegowych.

PROGRAM SZKOLENIA

Część teoretyczna

• Zastosowanie osocza bogatopłytkowego PRP i fibryny bogatopłytkowej PRF : zabiegi odmładzające, dermatologiczne, leczenie łysienia, medycyna regeneracyjna i leczenie urazów
• Przeciwwskazania do wykonania zabiegów
• Powikłania pozabiegowe i działania niepożądane
• Procedury zabiegowe
• Kwalifikacja pacjenta na zabieg – wywiad
• Materiały i narzędzia potrzebne do pozyskiwania osocza bogatopłytkowego
• Technika pozyskiwania osocza, parametry ustawienia wirówki
• Techniki iniekcyjne wykonywania zabiegu
• Zakończenie zabiegu – technika masażu
• Zalecenia pozabiegowe dla pacjenta

Po części teoretycznej trwającej 1,5 godziny następuje najważniejsza część szkolenia – część pokazowa i część warsztatowa – wykonywanie zabiegów na modelkach pod okiem lekarza prowadzącego szkolenie.

Więcej szczegółów na temat organizacji i przebiegu szkolenia udzielimy Państwu pod numerem telefonu: 48 502 503 188.

Badanie przedmiotowe (fizykalne) w stomatologii obejmuje badanie zewnątrz- i wewnątrzustne, przeprowadzane według określonego schematu. Do szczegółowego badania jamy ustnej przystępuje się po badaniu ogólnym obejmującym m.in. skórę twarzy pacjenta. Badanie przedmiotowe następuje po zebraniu wywiadu; jego celem jest ustalenie stanu obecnego (status praesens).

Badanie fizykalne w stomatologii

Badanie fizykalne w stomatologii obejmuje zwykle:

• oglądanie (inspectio),
• obmacywanie (palpatio),
• opukiwanie (percusio).

Stomatolog podczas badania przedmiotowego wykorzystuje również mierzenie (mensuratio) oraz zmysł powonienia, co ułatwia niektóre rozpoznania (np. zapalenie dziąseł wrzodziejące objawia się charakterystycznym mdławym oddechem – fetor ex ore). Wzrokiem ocenia skórę i błonę śluzową jamy ustnej. Badanie palpacyjne umożliwia ocenę stopnia wilgotności śluzówki i ewentualnych zmian oraz bolesność uciskową tkanek.

Jama ustna zbudowana jest z przedsionka (części przedniej) i jamy ustnej właściwej (części tylnej), oddzielonych łukami zębowymi żuchwy i szczęki.

Badanie warg, przedsionka i przyzębia

Badanie wewnątrzustne rozpoczyna się od oceny błony śluzowej warg i przedsionka jamy ustnej. Stomatolog ocenia zabarwienie warg, ich wilgotność, grubość, odnotowuje ewentualne zaburzenia rozwojowe (np. rozszczep warg, warga olbrzymia), zwraca uwagę na obecność zmian w kątach ust (nadżerki, pęknięcia), które mogą być objawem różnych stanów chorobowych. Przystępuje do badania wewnętrznej powierzchni warg (palcami wywija je na zewnątrz), skupiając się na zabarwieniu, wilgotności, ocenie stanu strefy przejściowej Kleina (strefy błony śluzowej wargi graniczącej bezpośrednio z czerwienią wargową). Następnie bada pozostałą część przedsionka jamy ustnej (w szczęce i żuchwie) pod kątem obecności przetok, wędzidełek bocznych, z oceną przyczepu wędzidełka wargi górnej i dolnej. Więcej

Wśród badań laboratoryjnych przydatnych w praktyce stomatologicznej wymienia się morfologię krwi z rozmazem, OB, CRP, ASO (antystreptolizyny O), badanie układu krzepnięcia i fibrynolizy, glikemię, stężenie kreatyniny, stężenia aminotransferaz, przeciwciała anty-HCV, przeciwciała anty-HIV, oznaczenie antygenu HBs, jonogram, lipidogram oraz badanie ogólne moczu. Niewielkie zabiegi z zakresu stomatologii, chirurgii stomatologicznej czy protetyki, wykonywane u zdrowych pacjentów w warunkach ambulatoryjnych w znieczuleniu miejscowym lub przewodowym, zazwyczaj nie wymagają wykonywania większości badań dodatkowych. Podstawą kwalifikacji jest badanie podmiotowe i przedmiotowe, które – zależnie od wyniku – można poszerzyć o diagnostykę laboratoryjną umożliwiającą stratyfikację ryzyka powikłań.

Rozległość interwencji, prawdopodobieństwo okołooperacyjnej utraty krwi, zabieg w znieczuleniu ogólnym i/lub choroby współistniejące wiążą się z koniecznością przeprowadzenia diagnostyki laboratoryjnej przed planowaną procedurą.

Wskazania do badań laboratoryjnych w stomatologii

Badania laboratoryjne przed leczeniem inwazyjnym w obrębie kości szczękowych wykonywane są u seniorów – podeszły wiek związany jest ze zjawiskiem wielochorobowości, która może istotnie komplikować postępowanie stomatologiczne. Pogłębiona diagnostyka i analiza wybranych parametrów laboratoryjnych niezbędna jest również u pacjentów chorych przewlekle.

Na decyzję o wykonaniu laboratoryjnych badań dodatkowych przed zabiegami inwazyjnymi wpływa głównie ocena ryzyka, wieku i stanu chorego. Najczęściej zleca się wykonanie morfologii krwi. Przed zabiegiem w znieczuleniu ogólnym konieczna jest ocena anestezjologiczna. Więcej

Leczenie ortodontyczne obarczone jest stosunkowo małym ryzykiem powikłań; najczęściej obserwowane są łagodne zmiany ograniczone do jamy ustnej i jej okolic. Ryzyko można minimalizować m.in. przez prawidłowe postępowanie przed i w trakcie leczenia. Leczenie poprzedza wnikliwe badanie, wywiad lekarski i szczegółowy instruktaż użytkowania aparatu oraz zasad higieny jamy ustnej i aparatu. Nie wolno zapominać, że prawidłowy przebieg terapii i jej wyniki zależą od ścisłego przestrzegania zaleceń lekarskich, regularnych wizyt kontrolnych, a także – gdy to konieczne – wizyt dodatkowych (w przypadku uszkodzenia aparatu, podrażnień/zmian na błonie śluzowej jamy ustnej itp.).

O ryzyku ewentualnych powikłań każdy pacjent informowany jest przed rozpoczęciem leczenia ortodontycznego (pacjent powinien wyrazić na nie zgodę po zapoznaniu się z planem terapeutycznym).

Odwapnienia zębów i urazy błony śluzowej

Do miejscowych powikłań leczenia ortodontycznego należą odwapnienia i próchnica zębów. Komplikacje dotyczące tkanek zębów najczęściej są następstwem nieprawidłowej techniki szczotkowania zębów, niewystarczającej częstotliwości zabiegów higienicznych, stosowania diety próchnicotwórczej i/lub podatności osobniczej.

Elementy aparatów ortodontycznych mogą przyczyniać się do dyskomfortu, podrażnień i urazów błony śluzowej jamy ustnej; czasem dochodzi do owrzodzeń śluzówki warg i policzków. Ryzyko powikłań tego rodzaju redukowane jest przez dokładne zagięcie elementów drucianych aparatów oraz stosowanie specjalnych wosków ochronnych lub silikonu ortodontycznego do oklejania zamków, okolic pierścieni i innych części aparatu podrażniających tkanki.

Każdy przypadek zagłębiania elementów aparatu w tkanki miękkie powinien być niezwłocznie zgłaszany ortodoncie. Więcej