Wyniki dla: struktura

Używanie środków płuczących do opracowywania kanałów korzeniowych nosi nazwę ich opracowania chemicznego i obok opracowania mechanicznego jest nieodłączną częścią leczenia endodontycznego. Wprowadzono je ze względu na fakt, iż przy pomocy narzędzi mechanicznych i przez wzgląd na dużą różnorodność anatomiczną jam zębowych nie jesteśmy w stanie dokładnie usunąć miazgi tkwiącej w zachyłkach kanałowych, w kanałach dodatkowych itp.

Idealnie byłoby gdyby stosowany środek płuczący posiadał wszystkie (jeszcze taki nie powstał) lub chociaż kilka spośród wymienionych niżej cech:

•    rozpuszczanie szczątków rozpadłych tkanek i skrawków zębiny pozostałej po opracowaniu kanału,
•    jak najmniejszą toksyczność, szczególnie dla tkanek okołowierzchołkowych,
•    wykazywanie jak najniższego napięcia powierzchniowego (tak aby mógł się dostać do trudno dostępnych okolic),
•    zapewnienie odpowiedniego poślizgu narzędziu,
•    sterylizowanie w sposób właściwy kanałów zębowych (a przynajmniej ich dezynfekcja),
•    powinien być w stanie usunąć warstwę mazistą,
•    zmniejszenie ryzyka uszkodzenia lub złamania narzędzi w kanale,
a poza tym powinien być dostępny, tani, wygodny w użyciu, o odpowiednio długim okresie ważności oraz łatwy w przechowywaniu.

Podchloryn sodu

NaOCl to skuteczny środek bakteriobójczy, rozpuszczający zarówno żywe, jak i nekrotyczne tkanki, ale posiadający ogromną wadę, a mianowicie nie będący w stanie usunąć warstwy mazistej. Stężenie, w jakim należy go stosować, jest przedmiotem wielu badań naukowych. Obecnie panuje przekonanie, że jako środek zwalczający drobnoustroje jest on skuteczny w niskim stężeniu (0.5% – 1%), szczególnie jeśli stosowany jest w dużych ilościach i do częstego przepłukiwania. Jednak w przypadku stosowania podchlorynu sodu do rozpuszczania martwych tkanek wyższe stężenie, np. 5%, może dawać lepsze rezultaty.
NaOCl został przetestowany w połączeniu z innymi środkami płuczącymi i badania te przyniosły korzystne wyniki. Stosowanie 5% NaOCl wraz z EDTA daje znacznie lepsze wyniki w zwalczaniu bakterii, najprawdopodobniej dzięki usunięciu warstwy mazistej. Zwiększenie efektywności działania podchlorynu sodowego można uzyskać poprzez:
•    wydłużenie czasu jego działania na tkanki,
•    podgrzanie NaOCl do temperatury 60-70 °C powoduje istotny wzrost zdolności rozpuszczania substancji organicznej,
•    wykorzystanie igieł irygacyjnych, z bocznym otworem i o małej średnicy; pomagają one w dystrybucji środka płuczącego do okolicy wierzchołka.

Więcej

Rodzaje utraty tkanek zęba niezwiązanych z procesem próchnicowym. Nie każdy ubytek w zębie to próchnica, deficyty tkanek twardych zęba mogą mieć podłoże od diety po parafunkcjcje jak np. obgryzanie paznokci.

Demastykacja

– utrata tkanek zęba pod wpływem czynników fizycznych zewnętrznych (żucie i miażdżenie pokarmów). Powstaje wskutek m.in. nieprawidłowego szczotkowania zębów czy stałego spożywania „szorstkich” pokarmów.

Abrazja

– występuje wówczas, gdy tkanka zęba zostaje starta, zazwyczaj na powierzchniach zgryzowych całych łuków zębowych. Do tego stanu rzeczy przyczynia się energiczne szczotkowanie zębów „twardą szczoteczką” oraz używanie nieodpowiednich past zawierających bardzo niskie pH.

Starcie (atrycja)

– występuje w przypadku zgrzytania zębami (bruksizm), a nawet w czasie mowy. Stopień ścierania zębów pogłębia się wraz z wiekiem.

Abfrakcja

– utrata szkliwa na granicy korony i korzenia zęba. Te niepróchnicowego pochodzenia klinowe ubytki powstają na skutek działania sił żucia i objawiają się w postaci mikrozłamań szkliwa i zębiny w okolicy szyjki zęba.

Resorpcja

– proces fizjologiczny lub patologiczny polegający na utracie tkanek zęba w wyniku aktywnej czynności cementoklastów, dentinoklastów i ameloklastów. Resorpcja może dotyczyć korzeni zębów mlecznych (pr. fizjologiczny) lub mieć związek z obecnością torbieli, być wynikiem przebytego urazu, a w najgorszym przypadku choroby nowotworowej.

Więcej

Z roku na rok nazębna biżuteria staje się coraz bardziej popularną metodą ozdabiania naszych zębów. Wszak podkreślony uśmiech odkrywający zdrowe i białe zęby jest wizytówką każdego człowieka.

Biżuteria nazębna występuje w niezwykle szerokiej, bogatej i zróżnicowanej gamie dostępnych wzorów i kolorów, a wykonana jest z białego lub żółtego złota, jak również kamieni szlachetnych czy ostatnio modnych kryształów Swarovskiego. Lekarze stomatolodzy podkreślają, iż tego typu ozdoby są zupełnie bezpieczne i nie naruszają szkliwa zębów, a cały zabieg nie trwa więcej aniżeli 20 minut. Ponadto charakteryzują się stosunkowo długim okresem wytrzymałości nawet do 7 miesięcy, aczkolwiek usuwanie jej zalecane jest po upływie 2-3 miesięcy.

Biżuteria nazębna przyklejana jest za pomocą klejów ortodontycznych bezpośrednio do szkliwa zęba tudzież na powierzchni tkanki zębowej. Jeżeli jednak zajdzie potrzeba jej usunięcia lekarz stomatolog zdejmie ją w każdej chwili, a resztki kleju usunie za pomocą wiertła (struktura zęba pozostaje nienaruszona). Nie ma również ograniczeń, co do ilości powtarzanych zabiegów, bowiem kiedy znudzi się obecna ozdoba śmiało można na jej miejsce przykleić kolejną – wszystko tak naprawdę zależy od osobistych preferencji poszczególnej osoby.

Więcej

W obrocie handlowym istnieją liczne systemy wybielania zębów, które mogą z powodu swej prostoty być podzielone na dwie wielkie rodziny: te sprzedawane w aptekach do samodzielnego stosowania i typu profesjonalnego do aplikacji tylko w gabinetach stomatologicznych.

Pierwsza grupa ma koncentrację środków wybielających w takiej ilości, że może uszkodzić tkanki jamy ustnej i nie gwarantuje trwałości efektu wybielenia. Druga grupa pozwala na uzyskanie zadziwiających efektów nie przynoszących żadnej szkody, pod warunkiem, że będą prawidłowo użyte.

Czy wybielanie zębów jest bezpieczne? W wyniku wieloletnich badań udowodniono, że wybielanie zębów wykonane pod kierunkiem zaufanego dentysty jest bezpieczne oraz skuteczne. Głównym składnikiem systemów wybielania jest nadtlenek karbamidu – materiału, który może być bezpiecznie używany.

Więcej