Wskazania do wykonania klasycznej operacji zatoki szczękowej metodą Caldwella-Luca (łac. operatio modo Caldwell-Luc) zostały istotnie ograniczone. Wielu autorów przyznaje pierwszeństwo intensywnej farmakoterapii i technikom czynnościowo-endoskopowym chirurgii zatok przynosowych. W przypadku ich niepowodzenia i wielokrotnych nawrotów rozważa się klasyczną operację doszczętną zatoki szczękowej lub (zależnie od zmian patologicznych w zatoce szczękowej) wersję zmodyfikowaną z usunięciem tkanek zmienionych chorobowo i częściowym zachowaniem (zdrowej) błony śluzowej w zatoce szczękowej.
Wykonanie operacji zatoki szczękowej metodą Caldwella–Luca rozważa się w przypadkach:
Obecnie, ze względu na intensywny rozwój technik endoskopowych, chirurgię Caldwella-Luca stosuje się głównie jako metodę leczenia złożonych urazów masywu szczękowo-twarzowego, uzyskania dostępu przezzatokowego do dołu skrzydłowo-podniebiennego i usuwania ciał obcych z zatoki szczękowej.[1] Więcej