Wyniki dla: odbudowa zębów

Dobór koloru w stomatologii ma na celu odtworzenie naturalnego koloru zęba. Lekarz dentysta, prócz wiedzy na temat percepcji koloru i funkcjonowania ludzkiego oka, dysponuje wieloma narzędziami, które pozwalają ten cel skutecznie osiągnąć. Jednak – obok wiedzy, znajomości i dostępności nowoczesnych technologii – konieczny jest zmysł artystyczny, który rozwija się z doświadczeniem i można go wykształcić tylko przez codzienną praktykę.

Prawidłowe określenie koloru i wybór właściwego materiału dentystycznego, znajomość preferencji pacjenta lub – w przypadku pojedynczego wypełnienia – porównanie z sąsiadującymi zębami stanowią wstęp do ustalenia dalszego postępowania i określenia jednoznacznej koncepcji estetycznej.

Percepcja barw i kolor zębów

Kolor można scharakteryzować przez ustalenie jego jasności, barwy i nasycenia. Barwa to „nazwa” koloru – jego podstawa (kolor niebieski, czerwony, żółty itd.); jasność oznacza jaskrawość/względną bladość/głębię koloru. Nasycenie natomiast odnosi się do głębokości i czystości koloru (jego intensywności).

Kolor obiektu zależy od długości fal świetlnych odbitych od powierzchni obiektu. Na jakość i ilość odbitego światła wpływają też inne właściwości optyczne zębów: opalescencja, fluorescencja i przezroczystość (przezierność). Opalescencja występuje, kiedy światło ulega rozproszeniu na powierzchniach, tworząc tzw. halo w okolicy brzegu siecznego. Za efekt odpowiedzialne jest szkliwo w rejonie brzegu siecznego (przezierny charakter szkliwa w tym rejonie odpowiada za opalizację naturalnych zębów). Efekt ten można odtworzyć, stosując w uzupełnieniach protetycznych porcelany opalizujące. Brzegi sieczne wykazują także dużą fluorescencję i przezierność; przezroczystość w uzupełnieniu można odwzorowywać, wykorzystując przezroczystą porcelanę dentystyczna.

Ilość odbitego światła i sposób jego odbijania zależy też od morfologii powierzchni. Jakość struktury szkliwa, na którą wpływa obecność defektów, perykimatów i linii pęknięć, w znacznym, stopniu określa sposób, w jaki światło jest odbijane i jak postrzegany jest kolor zębów. Na wygląd powierzchni wpływa ponadto jej gładkość lub połysk (szorstka tekstura sprawia, że światło odbite jest bardziej rozproszone). Więcej

Postępy w badaniach stomatologicznych i interwencjach klinicznych, rozwój innowacyjnych metod leczenia i wykorzystanie estetycznych materiałów odtwórczych poszerzyły horyzonty współczesnej stomatologii, która dziś koncentruje się nie tylko na leczeniu, profilaktyce, odtwarzaniu utraconych tkanek twardych i uzupełnianiu braków zębowych, ale też na przywracaniu i korekcji estetyki tkanek jamy ustnej. Ostatnie dekady to dynamiczny rozwój stomatologii estetycznej – interdyscyplinarnej, kompleksowej gałęzi medycyny, która korzysta z osiągnięć wszystkich dziedzin stomatologii.

Stomatologia estetyczna obejmuje zarówno mikroestetykę skupiającą się na pojedynczym zębie (jego kształcie, kolorze i wielkości), jak i makroestetykę obejmującą cały układ zębów i jego relacje z dziąsłem, wargą i twarzą, budowę dziąsła, przebieg girlandy dziąsłowej oraz zależność pośrodkowej linii twarzy i międzyzębowej linii pośrodkowej. Z punktu widzenia makroestetyki istotne są parametry warg i stopień odsłaniania zębów, położenie brzegów siecznych w stosunku do źrenic, a także wielkość, kształt i wzajemne proporcje zębów.

Materiały kompozytowe i ceramika dentystyczna

Stomatologia estetyczna wykorzystuje materiały, które najlepiej naśladują właściwości fizyczne i optyczne tkanek twardych zębów.

Do najpopularniejszych materiałów adhezyjnych należą kompozyty zawierające wypełniacz, matrycę i substancje pomocnicze. Różnicowanie proporcji składników umożliwia uzyskanie konkretnych właściwości materiałów. Wypełniacz zwiększa twardość i odporność, poprawia właściwości optyczne i lepkość, a redukuje skurcz polimeryzacyjny. Dostępne są kompozyty z makrowypełniaczami i mikrowypełniaczami, coraz szerzej stosuje się kompozyty hybrydowe i mikrohybrydowe uważane za materiały uniwersalne. Nową generację tworzą kompozyty nanofilowe do wypełnień wszystkich klas ubytków, cechujące się dużymi walorami estetycznymi. Więcej

Uzębienie naturalne człowieka obejmuje 32 zęby – po 16 w każdym łuku, co oznacza, że istnieje ponad 60 tys. kombinacji braków zębów. Ich usystematyzowanie i klasyfikacja bywają pomocne w praktyce lekarskiej, mogą ułatwiać rozpoznanie i planowanie leczenia. Każda klasyfikacja powinna być prosta, logiczna, łatwa do przyswojenia i akceptowana. Do opisu braków uzębienia w jednym łuku stosuje się 2 podstawowe terminy:

• braki międzyzębowe: ograniczone z dwóch stron zębami – przerwanie ciągłości łuku zębowego
• brak skrzydłowy: braki w szeregu zębowym na końcu łuku zębowego.

Klasyfikacja Kennedy’ego

Do najbardziej popularnych i długo stosowanych klasyfikacji należy klasyfikacja Kennedy’ego, która sugeruje rodzaj uzupełnienia protetycznego utraconych zębów i obejmuje 4 klasy; 3 pierwsze klasy mają modyfikacje.

• Klasa I: braki skrzydłowe obustronne wraz z brakami w odcinku przednim – siodła protezy są dwustronne i leżą ku tyłowi od ostatnich zębów (najczęstszy typ protezy).
• Klasa II: braki skrzydłowe jednostronne i różnorodne braki w pozostałych odcinkach łuku – siodło protezy jednostronne i leży ku tyłowi od zachowanych zębów.
• Klasa III: jednostronny brak zębów – siodło protezy podparte obustronnie (doprzednio i dotylnie). Modyfikacje obejmują inne braki międzyzębowe (ograniczone w odcinku tylnym).
• Klasa IV: braki zębów przednich – siodło podparte doprzednio w stosunku do zębów filarowych. Nie ma modyfikacji.

Więcej

Inlay, onlay, overlay to pojęcia, które coraz częściej przewijają się w gabinetach stomatologicznych. Nic dziwnego – nowoczesne uzupełnienia protetyczne wykazują znacznie większą trwałość w porównaniu do zwykłych plomb, dlatego pacjenci coraz częściej decydują się ich wybór. Dowiedzmy się jednak w jakich przypadkach jest on możliwy.

Wkłady koronowe

Inlay, onlay oraz overlay to rodzaje wkładów koronowych, które wykonuje się głównie w zębach bocznych, czyli trzonowcach i przedtrzonowcach. Faktem jest, że odbudowa zęba z użyciem wkładu koronowego umożliwia znacznie precyzyjniejsze odwzorowanie jego powierzchni, w porównaniu z tradycyjną plombą. Co więcej, wkłady koronowe zapewniają lepsze przenoszenie sił żucia oraz większą wytrzymałość na przeciążenia. Z kolei możliwość dokładniejszego odwzorowania punktów stycznych pomiędzy zębami zapobiega powstawaniu szczelin, w których mógłby zalegać pokarm.

Czym różnią się poszczególne rodzaje wkładów koronowych? Otóż wypełnienia typu inlay stosowane są wtedy, gdy ubytki uzębienia dotyczą jedynie powierzchni żującej zęba. Jeśli konieczna jest także odbudowa guzków, stomatolodzy skłaniają się wówczas ku wypełnieniom typu onlay. Z kolei overlay to wypełnienie przydatne przy mocno zniszczonym zębie, w którym zdrowe są jedynie jego ściany, ale cała górna powierzchnia żująca musi zostać odbudowana. Więcej

Mianem rewaskularyzacji określa się proces przywrócenia krążenia i odbudowy zniszczonych naczyń krwionośnych w tkance. Proces ten ma duże znaczenie w odniesieniu do zachowania lub przywrócenia żywotności miazgi, a przez to – zachowania żywotności zęba. Dzięki rewaskularyzacji miazgi – pomimo uprzedniego uszkodzenia unaczynienia tej tkanki – ząb może nadal pełnić przypisane mu biologiczne funkcje.

Miazga zęba jest tkanką silnie unaczynioną. Dzięki temu ząb ma zapewnione odpowiednie natlenienie, odżywienie i odbiór dwutlenku węgla oraz toksyn. Unaczynienie jest więc fundamentalnym elementem żywotności miazgi, a przez to – zdrowia całego zęba. Kiedy wskutek zmian patologicznych, choroby lub urazu zęba dochodzi do zniszczenia lub poważnego uszkodzenia systemu krążenia w miazdze, komórkom tej tkanki grozi obumarcie, a ząb czeka leczenie kanałowe lub ekstrakcja.

Konsekwencją leczenia kanałowego jest martwy ząb, który przez pewien czas pozostanie jeszcze osadzony w łuku zębowym, ale jest to czas ograniczony. Z kolei rezultatem ekstrakcji jest utrata zęba, luka po nim i konieczność szybkiej odbudowy protetycznej.

Utrata zęba lub jego śmierć jest zawsze niepowetowaną stratą dla organizmu – szczególnie, gdy przytrafia się osobom młodym; dlatego nowoczesna stomatologia dąży do zachowania zęba – w dodatku zęba żywego, który przez długie lata może wypełniać przypisane mu biologiczne zadania. Więcej

Stomatitis – czyli stany zapalne jamy ustnej. Przyczyną może być alergia ujawniająca się w trakcie leczenia dentystycznego albo po wizycie u dentysty, protetyka czy ortodonty nie są zjawiskiem częstym. Niemniej, może się zdarzyć; i to nie zawsze natychmiast po kontakcie z czynnikiem wywołującym nadmierną reakcję organizmu. Bywa, że alergia ujawnia się dopiero po kilku tygodniach od zabiegu czy zastosowania materiałów stomatologicznych a nawet jeszcze później.

Liczba osób o skłonnościach do alergii i takich, u których wystąpiła już choć raz nadmierna, nieraz gwałtowna reakcja na określony czynnik, systematycznie rośnie. Problem dotyczy również stomatologii, ponieważ pacjenci coraz powszechniej inwestują w zdrowie jamy ustnej, zachowanie ładnego uśmiechu z kompletem zębów i częściej leczą wady zgryzu.

Alergie w trakcie leczenia dentystycznego lub po nim

Reakcje alergiczne mogą wywołać:

• znieczulenie;
• materiały stosowane do wypełnień;
• środki do dezynfekcji i czyszczenia wykorzystywane w gabinecie dentystycznym.

Czynniki te mogą powodować objawy o różnym nasileniu, ze wstrząsem anafilaktycznym włącznie. Mogą pojawić się natychmiast lub krótko po zastosowaniu znieczulenia ogólnego bądź środków znieczulających miejscowo, także aplikowanych zewnętrznie, na przykład w postaci żelu lub sprayu z lignokainą.

Alergia na materiały stomatologiczne stosowane do wypełnień może ujawnić się krótko po ich osadzeniu w zębie lub z opóźnieniem – po kilku dniach czy tygodniach.

Uczulenie na protezę

Alergie w trakcie leczenia protetycznego lub po nim

Niepożądane reakcje uczuleniowe mogą pojawić się wskutek zastosowania:

• znieczulenia – jest wykorzystywane podczas leczenia protetycznego przebiegającego z osadzeniem implantów w szczęce;
• materiałów protetycznych wspomagających odbudowę zęba (np. metalowe wkłady koronowo-korzeniowe) lub tworzących protezy ruchome albo stałe, a także materiały na wszczepy implantologiczne.

Uczulenie na aparat ortodontyczny

Alergie w trakcie leczenia ortodontycznego lub retencyjnego

Powodem nadmiernej reakcji organizmu mogą być:

• znieczulenie – stosowane np. podczas osadzania aparatu stałego na zębach czy do niwelowania przemijającego bólu, który pojawia się w szczękach po regulacji zamków/śrub aparatu ortodontycznego;
• surowce zastosowane do wykonania aparatu ortodontycznego, szczególnie metale w drutach i zamkach.

Więcej

EFP ETAP II

„Addycyjna odbudowa protetyczna startych zębów – zachowawcza metoda do uzyskania estetycznych i okluzyjnych odbudów bez preparacji”. 

Techniki „Addycyjne” wykazują szereg korzyści w porównaniu do technik „resekcyjnych” zwłaszcza w przypadku odbudowy startych zębów. Umożliwiają maksymalne zachowanie twardych tkanek, co przekłada się na zdecydowanie lepsze właściwości fizyczne zarówno w przypadku pojedynczych odbudów, jak i zachowania równowagi okluzyjnej, często zapobiegając leczeniu endodntycznemu, jako dalszej konsekwencji. Pozwalają uniknąć powikłań periodentologicznych, ponieważ granice uzupełnienia są umiejscowione w bezpiecznym obszarze naddziąsłowym, są również łatwiejsze i szybsze w wykonaniu. Mają lepsze rokowania długoterminowe, a zarazem niższy koszt wykonania.

Tematyka obejmie:

– Odtworzenie fizjologicznego balansu okluzyjnego oraz wysokości pionowej zwarcia VDO
– Techniki bezpreparacyjne lub minimalnie inwazyjnej preparacji zębów
– Procedury adhezyjne ze wskazaniem kryteriów wyboru pomiędzy techniką total-etch a systemami samowytrawiającymi
– Wykonanie odbudowy
– Procedury cementacyjne
– Opracowanie ostateczne i polerowanie
– Długoterminowe utrzymanie prac

* możliwe dofinansowanie do 80%

Zgłoszenia należy dokonywać:
– drogą telefoniczną: 517 322 233
– mailową: edu@micerdent.pl .

Link do szczegółów: 
– https://uslugirozwojowe.parp.gov.pl/uslugi/view?id=234014
 Harmonogram dostępny pod tym linkiem:
 – http://www.enamel.edu.pl/efpetap2

Za uczestnictwo przysługują punkty edukacyjne oraz certyfikat.

ART OF COMPOSITE

1-2 grudnia 2018 r.

Warszawa

Stomatologia to nie tylko Twoja praca, ale także pasja życiowa? Ciągle nurtują Cię nowe pytania? Kompozyt to Twój „chleb powszedni”? Chcesz wiedzieć jak spełniać się zawodowo, osiągając jednocześnie sukces finansowy?

Wybierz się na ART OF COMPOSITE – imprezę „skrojoną na miarę” potrzeb wymagających stomatologów, Pasjonatów estetyki kompozytowej. Skorzystaj z wiedzy i doświadczenia naszych wykładowców, wybitnych specjalistów – Mistrzów kompozytu

1 grudnia 2018 r. 

Dr Lorenzo Vanini

Już 1 grudnia jednym z naszych wykładowców będzie światowej sławy autorytet w dziedzinie stomatologii estetycznej Dr Lorenzo Vanini, który wygłosi premierowo w Polsce wykład pt.: „Sztuka wypełnień kompozytowych wczoraj i dziś. Biomechanika, biokompatybilność i estetyka”.

Szczegółowo zostaną omówione następujące zagadnienia:

– ewolucja materiałów i technik w stomatologii zachowawczej od lat 80tych do dziś- co się zmieniło i co się zmieni w przyszłości

– biomechanika, biokompatybilność i estetyka w nowoczesnych materiałach kompozytowych

– techniki odbudowy zębów przednich: dobór koloru, rodzaje ubytków i preparacji, adhezja, odbudowa warstwowa, opracowanie struktury powierzchni oraz polerowanie

– jak uzyskać piękne wypełnienia, które przetrwają latami

– synergia estetyki, funkcji i postur w odbudowie zębów bocznych

– tradycyjne techniki warstwowe czy CadCam?

– techniki odbudowy zębów bocznych: dobór koloru, rodzaje ubytków, opracowanie, adhezja, stratyfikacja, opracowanie ostateczne oraz polerowanie,

– jak uzyskać trwałe i szczelne wypełnienia na lata

W trakcie wykładu zaprezentowanych zostanie bardzo wiele przypadków z 1–20letnimi, szczegółowymi obserwacjami klinicznymi.

2 grudnia 2018 r.

– Dr hab. n.med. Leopold Wagner – „Zastosowanie włókien szklanych w stomatologii”

– lek. dent. Dagmara Karczewska – „Mikro działanie, makro efekty”

– lek. dent. Grzegorz Witkowski – „Endoresto – od korzenia po koronę”

– lek. dent. Dawid Pisuk – „Codzienne zmagania z kompozytem”.

Jedną z przewidzianych atrakcji dla uczestników jest impreza integracyjna w pierwszym dniu konferencji.*

SERDECZNIE ZAPRASZAMY!

*Impreza integracyjna płatna dodatkowo 150zł.

W cenie: kolacja w restauracji, muzyka, sala taneczna, wino, kręgle

Koszt: 1490 zł.

Zapisy:

tel: 517-322-233

e-mail: edu@micerdent.pl

• wskazania i przeciwskazania do zastosowania pośrednich uzupełnień kompozytowych w zębach bocznych
• inne czynniki decydujące o wyborze metody i materiału w rekonstrukcjach bocznych stref podparcia zwarciowego
• zalety i wady pośrednich uzupełnień kompozytowych
• postępowanie w przypadku zębów leczonych endodontycznie – kiedy należy przeprowadzić powtórne leczenie
• instrumentarium i zasady prepracji zębów pod inaly/onlay/overlay i endokoronę:
  • inaly czy onlay – kryteria wyboru
  • odbudowa zrębu w aspekcie wyboru metody cementowania
  • strategia postępowania w przypadku ubytków poddziąsłowych
  • redukcja powierzchni zgryzowej, metody oznaczenia minimalnej głębokości preparacji
  • kształtowanie zagłębienia stycznego typu box
  • wymiar istmusa centralnego inlay’a
  • postępowanie wobec podcieni
  • kiedy istnieje konieczność redukcji ściany policzkowej
  • preparacja obrzeża w aspekcie przebiegu pryzmatów szkliwnych
  • wygładzenie ścian wewnętrznych preparacji
• natychmiastowe uszczelnienie zębiny
• wyciski
• zabezpieczenia filarów
• ocena pracy laboratoryjnej na modelu i w jamie ustnej
• cementowanie pośrednich uzupełnień kompozytowych:
  • koferdam – na co zwrócić uwagę
  • wybór cementu
  • przygotowanie adhezyjne twardych tkanek zęba i podbudowy zrębu
  • przygotowanie adhezyjne kompozytowych uzupełnień pośrednich
  • zabezpieczenie sąsiednich zębów przed procedurą adhezyjną
  • cementowanie na cementy dualne i podgrzany kompozyt mikrohybrydowy
  • dlaczego należy blokować tlenową inhibicję polimeryzacji
• naprawa pośrednich uzupełnień kompozytowych

• wykonanie  indeksów silikonowych  na modelach fantomowych
• podniesienie poddziąsłowego brzegu preparacji  i blokowanie podcieni kompozytem
• wykonanie podbudowy zrębu do cementowania onlay’a na podgrzany kompozyt
• opracowanie przygotowanych ubytków pod onley i endokoronę na modelach fantomowych
• wykonanie z kompozytu chemoutwardzalnego onlay’a i endokorony na zaizolowanych modelach
• cementowanie onley’a na podgrzany kompozyt mikrohybrydowy i endokorony na kompozyt dualny
• dyskusja